Gerard de Croon Devotieprentjes in woord en beeld - reacties van lezers |
 |
|
Reactie op Devotieprentjes d.d. 16 nov. 2006 ( afl. 28)
Paulus van het Kruis - een rectificatie
Van André De Clercq, een lezer die zelf publiceert over onderwerpen die in onze serie aan bod komen, kreeg ik een e-mail met een bijlage waaruit zonneklaar blijkt dat ik me deerlijk vergist heb in de aflevering over Paulus van het Kruis (16 nov. 2006). De daar gepubliceerde gegevens zijn wel juist, maar de afbeelding is NIET die van Paulus van het Kruis. Het is namelijk de afbeelding van de H. Gabriël van de Moeder van Smarten. In het Italiaans: Gabriël dell ‘Addolorata. (1838-1862)
De Clercq heeft aan deze heilige een tamelijk uitgebreid artikel gewijd, dat hij me heeft opgestuurd. Ik heb me op dit artikel gebaseerd bij het schrijven van deze rectificatie. Ik zal er ook enkele relevante citaten uit aanhalen.
Eerst nog even uitleggen waarom ik de betreffende heilige heb aangezien voor Paulus van het Kruis. Op het gepubliceerde prentje stond geen naam vermeld, dus ging ik af op de kleding van de afgebeelde persoon en de zichtbare attributen. Deze pasten goed bij de beschrijving van Paulus van het Kruis ( 1694-1775) zoals ik die vond in het boek De heiligen van Stijn van der Linden. Ik was er destijds tamelijk zeker van dat op het prentje de H. Paulus van het Kruis was afgebeeld. Ik weet nu beter. Hoe Paulus van het Kruis ( die eigenlijk Paolo Danei heette) eruitgezien moet hebben, weet ik niet zeker maar ik heb op Internet wel een afbeelding van hem gevonden die u hierbij ook aantreft. Moraal: kijk altijd eerst even in Wikipedia.
Dan de H. Gabriël van de Moeder van Smarten. Hij wordt in 1838 geboren, in Assisi, als Francesco Possenti.
Citaat van André De Clercq:
" Vader Sante, een befaamd jurist, is er tot gouverneur benoemd. Moeder Agnes, een opmerkelijke persoonlijkheid, is weer zwanger en al verzwakt. Hun elfde spruit wordt op 1 maart 1838 geboren en in de San Rufino-kathedraal boven dezelfde vont gedoopt als Sint Franciscus eeuwen eerder - hoe kan het anders - onder de naam Francesco, 'Checchino' voor familie en vrienden. Zijn leven zal dat van de ‘Poverello’ weerspiegelen. Agnes kan het jongetje niet zelf voeden, het wordt een jaar uitbesteed. Hoewel twee oudste broertjes al vroeg stierven, groeit Checchino op tussen vrolijke zusjes en broers. "
De familie verhuist nogal eens wegens de functie van de vader. In 1841 woont het gezin in Spoleto. De Clercq verhaalt over de droeve gebeurtenissen in de familie. Moeder sterft als Francesco nog maar 4 jaar is. Twee zusjes overlijden, evenals twee broers.
Citaat: ´ Rond zijn 13e voelt Francesco zich eens zwaar ziek, en als hij 16 is overvalt hem een gevaarlijke keelaandoening. Twee keer, meer uit angst allicht dan uit gerijpte overtuiging, belooft hij religieus te worden als hij geneest. Dat gebeurt, maar de beloften dringen niet. De vriendelijke, extraverte jongeman vindt weer zijn draai in het jolige stadsleven. Intelligent, knappe verschijning, steeds modieus gekleed, houdt hij van dans en theater. Schertsend noemen vrienden hem ‘il ballerino’, de elegante danser. Menig meisje droomt wel van hem."
In 1855 sterft zijn lievelingszus in een choleraepidemie en dat geeft bij hem de doorslag om zijn leven een totaal andere wending te geven. Hij neemt afscheid van zijn familie en van zijn vriendinnetje en treedt in bij de passionisten in Morrovalle ( Macerata) waar hij zich meteen thuisvoelt. Als hij het habijt van de congregatie ontvangt - op 21 september 1856 - kiest hij als kloosternaam Gabriël van de Moeder van Smarten.
Citaat uit het genoemde artikel: "Een groeiende ingetogenheid heeft hem het podium waarop hij centraal stond, doen verlaten, om zich op de achtergrond in een ver klooster radicaal en zonder reserve aan die Andere, aan God, te wijden in gebed, boete, studie en bezorgdheid voor armen. Inspiratie en kracht daarvoor vindt hij in de onuitputtelijke herinnering aan Jezus’ lijden. Vooral cultiveert hij een ongewoon grote devotie tot de Moeder van Smarten. De cultus rond Maria was toen uitgegroeid tot een ongekend fenomeen. Frater Gabriël leidt een heel eenvoudig leven zonder opmerkelijke prestaties, behalve dat hij alles wat van hem wordt verwacht, doet met buitengewoon geduld en eenvoud. "
In november 1861 blijkt Gabriël tuberculose te hebben. Hij heeft ondertussen de priesteropleiding bijna voltooid.
Een laatste citaat : "Zijn ziekte en de onveiligheid alom door de strijd om Italië’s eenmaking maken een nabije priesterwijding onwaarschijnlijk. Hoe zwaar hem dat weegt, is zijn verborgen Getsemane. Het laatste jaar is God voor hem ‘alles in alles’ geworden. Gabriël overlijdt vredig ’s morgens op 27 februari 1862. Gevraagd naar het geheim van zijn heiligheid, getuigt zijn geestelijke leider Norbertus Cassinelli : "Wat die jongeman deed, deed hij met liefde". Benedictus XV verklaart hem heilig in 1920. Johannes XXIII roept hem in 1959 uit tot patroon van de Abruzzen. Isola del Gran Sasso ziet elk jaar bijna 2 miljoen mensen, waaronder heel veel jongeren, de voorspraak komen afsmeken van de ‘heilige met de glimlach’. "
Nu we toch bezig zijn om de afgebeelde heilige een duidelijk profiel te geven nog enkele bijzonderheden die met hem verband houden.
Met dank aan André De Clercq c.p. die me geleerd heeft om niet op het eerste of tweede gezicht af te gaan, maar gerust drie keer te kijken en te zoeken voor je gaat schrijven.
Gerard de Croon |
