Ze
keek voor de zoveelste maal die dag naar buiten. De grote berkenboom had
de meeste van zijn bladeren laten vallen, en door de koude en regen
waren er niet veel mensen meer buiten te vinden. Anders kwamen er nog
regelmatig auto's in de straat voorbij, die haar aandacht trokken in een
poging zich een weg langs elkaar te draaien op de niet al te doordacht
vormgegeven vijfsprong voor de deur. Of schrok ze op door plots luider
wordende stemmen, gevolgd door de snelle verschijning van een aantal
gedaantes voor haar raam die een snelle hoek om het huis maakten en hun
haastige pad langs haar andere raam vervolgden, en die even snel als ze
opdoken weer verdwenen waren. Maar nu bleef het, afgezien van het geluid
van de vallende regen, onbehaaglijk stil.
Ze
had na de verhuizing erg moeten wennen aan haar nieuwe kamer. Na haar
hele leven aan de achterzijde van een doodgewoon rijtjeshuis gewoond te
hebben, voelde ze zich hier volledig geëtaleerd. Haar vleesetende
vrienden hadden het een grote grap gevonden: zij als principiële
vegetariër, uitgestald in de etalage van de voormalige slagerij. Soms
droomde ze nog wel eens het machteloze kreunen van de vermoorde runderen
te kunnen horen.
Tilburg
was niet haar eerste keus geweest, en deze kamer al helemaal niet, maar
niet alles kwam zoals je het gewild had in dit leven. Ze wist nog goed
hoe ze zich gevoeld had, toen ze de allereerste keer het station uitkwam
en een eerste blik op Tilburg legde. Het was een voor haar onbekende
wereld waarin ze terecht gekomen was: de verschillende bouwstijlen
sprongen het eerst in het oog, gevolgd door het voorbijrazende verkeer.
Het schreeuwerige plakkaat 'Onbeperkt Mosselen Eten' zorgde voor de
maximaal mogelijke vervreemding. In deze stad besloot ze aan de
letterenfaculteit haar ideaal te gaan verwezenlijken: schrijven en
beroemd worden.
Dit
was de eerste kamer die ze had kunnen krijgen, na een bezoek aan een
tiental vrijstaande woonruimtes te hebben gebracht. Ze was blij van het
zogenaamde kijkavond-circuit verlost te zijn, waar je door de bewoners
van het desbetreffende huis waar een kamer vrijkomt, gevleeskeurd wordt
en aan allerhande (on)zinnige vragen wordt blootgesteld. ("Heb je
nog rare gewoontes waar we vanaf moeten weten? - Je eet geen vlees? -
Sorry, maar dat is veel te lastig.") Ze had de kamer dankbaar
genomen. De etalage en het slachthuis stonden beide leeg: aan haar de
keus waar ze haar nieuwe leven wilde beginnen.
Haar
concentratie verslapte. Als ze haar droom geen droom wilde laten
blijven, moest ze vaart achter haar werkzaamheden zetten. Haar blik
bleef rusten op de woning schuin tegenover de hare. Deze straat heeft
meer grootheden grootgebracht, bedacht ze. Missionaris en bibliothecaris
pater P.J. Cools is in deze straat geboren, en kijk eens hoever hij het
in de Tilburgse boekenwereld heeft geschopt. Ze boog zich over haar
boeken.
De
almaar harder vallende regen overstemde het zacht op de achtergrond
aanwezige gezucht van gewonde dieren.