INHOUD GESCHREVEN STAD
HOME

TEKSTEN

AUTEURS
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL

Geschreven stad

Zouavenlaan - Jan Verweij

 

Wielrennen is een katholieke sport. Schaatsen niet, kaatsen nog minder. In het peloton zijn geen Falko’s, Idsen en Rintjes. Het lijden, sterven en weer opstaan uit de dood is niet alleen voorbehouden aan gelovigen. Je moet zelfs katholiek zijn - of minstens katholiek zijn opgevoed- om een goede wielrenner te worden. Vandaar dat Italianen en Belgen al jaren de lakens uitdelen in het peloton. God straft zelfs iedere niet-katholiek die het toch wil proberen: Raymond Poulidor en Joop Zoetemelk werden samen ontelbare keren slechts tweede achter rechtgeaarde katholieken. Ha, hadden ze maar het juiste geloof moeten hebben! Fausto Coppi ging er met ‘de dame in het wit’ vandoor en húp, het betekende meteen het einde van zijn carrière. Gerechtigheid.

Een paar jaar geleden werd in de nacht vóór de openingsklassieker Milaan-San Remo de favoriet Maurizio Fondriest opgebeld met de mededeling dat zijn vrouw weeën had. ‘Als het een meisje is, moet ze Maria Vittoria heten’, zei hij, draaide zich om en sliep door.

De dag erop won hij wel op magistrale wijze de Primavera: op de Poggio demarreerde hij en de laatste rechte kilometers vloog hij alleen op de streep af, ja: de laatste honderd meter sprintte hij zelfs onder het luid roepen van de naam ‘Maria Vittoria, Maria Vittoria’!

Gevraagd naar zijn merkwaardige gedrag en tegen wie hij had gedacht te sprinten, antwoordde hij dat hij niet tégen iemand had gesprint, maar vóór iemand. Niet Fondriest, maar het katholicisme had gewonnen.Tilburg is katholiek, zo katholiek als maar kan. Maar welk plekje is nou het katholiekst? Kan katholiek-katholieker-katholiekst eigenlijk wel? Natuurlijk! De fraters vonden ons toch nooit katholiek genoeg, de buren waren toch altijd katholieker en monseigneur Bekkers was toch altijd het katholiekst?

Een kerk misschien? Nee, te voor de hand liggend. Een kapelletje? Nee, de ingetogenheid zit er te diep ingebakken. Het kerkhof met alle heiligen misschien? (De H. Rita is mijn favoriet sinds ik weet dat ze de patrones is van alle ‘hopeloze en onmogelijke zaken’: da’s pas opoffering!) Zou kunnen.

Maar mijn favoriete, katholíekste plekje is toch de Zouavenlaan. ‘Zouaven’ waren jongens die in de vorige eeuw naar Rome trokken; zij waren misschien minder aangetrokken door bijbel en kruis, maar dès te meer door vuur en zwaard! Meer dan 3.000 Nederlandse, lees ‘Brabantse’, jongens zijn in Italië de onafhankelijkheid van Rome gaan redden. Ons land, lees ‘Brabant’, heeft verreweg de meeste Zouaven geleverd!

En daarom is de Zouavenlaan de katholiekste laan, en daarom moet het wereldkampioenschap wielrennen in 1999 in Tilburg georganiseerd worden: 100 rondjes Burgemeester van de Mortelplein met start en finish aan de Zouavenlaan.

Als dat gebeurt, ga ik weer hard trainen en vooral iedere zondag weer naar de kerk en dan word ik misschien wel wereldkampioen en dan kom ik toch nog in de hemel. Kijk, dát geloven: da’s pas katholiek!