INHOUD GESCHREVEN STAD
HOME

TEKSTEN

AUTEURS
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL

Geschreven stad

Heuvelstraat - Ko de Laat

 

Het is nog niet zo gek lang geleden dat het gezicht van de V&D-ingang niet bepaald werd door Allee-ventende daklozen, doch door hangerige pubers.

Vooral op koopavonden waren deze niet bijster kansrijke jongeren prominent bij de ingang aanwezig. Deze aanwezigheid werd door het winkelend publiek als uiterst bedreigend ervaren.

Persoonlijk vond ik dat wel meevallen. Enkele leden van de V&D-groepering behoorden namelijk tot mijn kennissenkring, zodat ik zo nu en dan op visite kwam wanneer de jongeren op donderdagavond hun spreekuur hielden.

Want veel meer dan een spreekuur was het niet. Er werd weliswaar af en toe wat gebreakdanced of tegen een leeg colablikje aangetrapt, maar er werd bovenal ontiegelijk geouwehoerd. En daar was niets bedreigends aan. Afstompend was het des te meer.

Zo herinner ik mij nog deze dialoog tussen twee V&D'ers, die in zijn stompzinnigheid werkelijk briljant was:

"Wanneer gifde gij men onderhaand 's die 12-inch van Run D.M.C. trug?"

"Ksèèm kwèèt."

"Zèède gij 'm kwèèt?"

"Jao, 'ksèèm kwèèt."

"Dè gij 'm naa toch kwèèt zèèt, zèg!"

"Jè, ik snap 't ok nie, mar 'k zèè'm toch ècht kwèèt."

Een derde V&D'er wendde zich tijdens deze conversatie tot mij en sprak: "Daor worde nie mèèlig van, hee, van dè 'Ksèè'm kwèèt', daor worde nie mèèlig van. Hij zee niks as 'Ksèèm kwèèt. Daor worde nie mèèlig van!"

Minderjarige Klisjeemannetjes waren ze, die V&D'ers. Dankzij hun onvoorwaardelijk geloof in De Kracht Van De Herhaling konden zij ieder gesprek tot in het oneindige rekken. Sluitingstijd haalden ze dan ook makkelijk met hun gekeuvel. En zelden werd daarbij de ingang verlaten, al gingen soms enige V&D'ers naar binnen om op de sportafdeling de nieuwe trainingspakken te gaan bekijken.

Wanneer ze zich naar deze afdeling begaven, waren de V&D'ers immer euforisch gestemd. Zij waanden zich reeds eigenaar van de glimmende kostuums.

"Ik denk da'k 'n XL vat."

"Gij 'n XL? Daor verzöpte gij in, man, schraolen bats!"

De trainingspakken bleken echter altijd te duur te zijn. Teleurgesteld keerden ze dan weer terug bij hun pleisterplaats bij de ingang, waar de kringgesprekken weer hervat werden.

"Hoe lang hèdde gij naa verkering?"

"Twee jaor, vier maond, drie weeke en 'n paor daoge."

"A1 twee jaor, vier maond, drie weeke en 'n paor daoge?"

"Jè, ik wies irst ok nie' dè w' al twee jaor, vier maond, drie weeke en 'n paor daoge verkering hadde, mar..."

Aanvankelijk vond ik het erg amusant om deze gesprekken af te luisteren, maar ik ontgroeide de V&D'ers, en de V&D'ers ontgroeiden de V&D.

De vraag is nu nog: of zij ook hun toenmalige conversatieniveau ontgroeid zijn.