Denkend aan Tilburg zie ik

rook uit schoorstenen

regelrecht naar de hemel toe gaan.

Arbeiders staan gedromd

aan het hek. De stoomfluit

fluit, de fabriekspoort sluit.

De laatste spoel schiet

door de laatste weefmachine.

Het laatste hagelwitte laken

verlaat onschuldig de fabriek.

D'oude textielfabricage is

de klos. Een requiemmis

met 'n allerlaatste pater.

De Kruik ging te lang te water...

Denkend aan Tilburg zie'k moderne bedrijven

die wéér vlak na vijven hun mensen bevrijden.

High Tech hallen waar de stank is gestorven,

waar bazen hun knechten met neuskapjes korven.

'Moderne Industrie' wordt in bomen gekerfd.

Geen stad in het land heeft zo weinig geërfd.

Maar geen stad ter wereld

is door wol zo geverfd.