Met een dubbele hamburger in mijn ene en een dubbele cola in mijn andere hand wandelde ik over het Piusplein. Al happend en drinkend stond ik opeens voor de zaak van de firma Ph. Hoendervangers, gespecialiseerd in 'Hoeden en Petten'.

Ik zag de BigMac in de etalageruit in schril contrast met de winkel spiegelen. Het was alsof ik kwam van Goliath en nu stond voor David. Ik voelde dat er iets niet klopte.

Gedoodverfde favorieten horen te verpletteren óf te verliezen, peinsde ik. Eén van de twee. Nederland-Malta is alleen leuk bij 12-0 óf bij 0-1, maar is ronduit saai bij 3-0. Doen favorieten niet wat ze moeten doen, dan verliezen ze hun sympathie; alleen echte lievelingen horen gewoon te winnen, liefst zelfs nog tegen de verdrukking in, want dat geeft ook de burger moed. Slimme gedoodverfde sporters weten dat: zij manoeuvreren zich vooraf in zo'n uitzichtloze situatie, dat de sympathie weer aan hun kant ligt; dankzij karakter en doorzettingsvermogen winnen ze dan toch, en eeuwige roem is verder hun deel. Zo versloeg Rocky I samen met II, III, IV èn V de gehele Sovjet-Unie. Willem van Oranje trotseerde met wat armzalige Geuzen zo het hele wereldrijk van Filips II. Maar niemand lag wakker van wéér een Tour-overwinning van Indurain, en Nederland kan het wereldkampioenschap korfballen nog tientallen jaren ongestoord van België winnen: dood- en doodsaai.

De ware sympathie ligt immers altijd bij de underdog.

In de zakenwereld is het niet anders. De firma Ph. Hoendervangers bokst in zijn eentje op tegen het grootkapitaal. Cafés rukken op, terrassen verdringen de toegang, McDonald's ontsiert het uitzicht, maar deze Hoendervangers blijft onverstoorbaar, als een rots in de branding, zoals het een echte 'Ph.' betaamt.

Maar niet alleen de uitzichtloze situatie vertederde me, ook de nering: hoeden en petten. Wie draagt er nog een hoed, wie nog een pet?

Een overijverige yup zie je weleens met een hoed, een ambtenaar-in-ruste nog met een pet, maar verder niemand.

Het vergaat de hoed en de pet als de plusfour en het korset.

Daarom zal de winkel van de firma Ph. Hoendervangers ooit vervangen worden door een filiaal van een uitzendburo, een winkel in goedkope spijkerbroeken of weer een megastore in cd's. De nieuwe eigenaar zal de gevel heel vooruitstrevend voorzien van kunststof, de houten voordeur vervangen door een rolluik en op de plaats van de kassa vast een chipknip plaatsen.

Hoendervangers' dagen zijn kortom geteld. Methusalem heeft ook eens het bijltje erbij neer moeten gooien. Maar toen ik voor de winkel stond, hoopte ik toch dat deze David het nog heel lang zou volhouden tegen al die Goliaths, als het laatste bolwerk van de kleine zelfstandige, als symbool van het Tilburg zoals het eens was.