INHOUD GESCHREVEN STAD
HOME

TEKSTEN

AUTEURS
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL

 

Geschreven stad

Gerard de Bondtstraat - door Joost

Mijn eerste herinneringen aan de Gerard de Bondtstraat gaan terug naar 1953. Ik was ongeveer 4 en ‘n half, en op de draad omroep was het nieuws van de overstroming in Zeeland. Onze hele familie zat rond om de luidspreker om dat alles aan te horen. Onze familie was 7 mensen: mijn grootvader Piet, mijn vader en moeder, Mathieu en Mien, en mijn 2 broers en 1 zus, Fred, Wil, Marlies en ik, Joost. In die dagen was alles nog erg eenvoudig. Wij hadden geen auto, geen TV, nog niet eens ‘n radio: we hadden 4 stationnen op de draadomroep! Maar we hadden een gramofoon. En ofschoon hij alleen maar 78 toeren platen speelde, hij had ‘n electrische motor en hoefde niet opgedraaid te worden! De eerste keer dat ik iets op TV zag, was dat zelfde jaar. Een familie een beetje verder in de straat had er een, en toen de kroning van Koningin Elizabeth in Engeland werd uitgezonden, stonden we allemaal voor het raam om het aan te gapen.

Auto’s waren er nog nauwelijks te bespeuren in die dagen. Wij speelden de meeste tijd op de straat, of in het parkje net achter de boerderij van van Roessel en de begraafplaats. Kaibaand gooien was onze lievelings sport. (Een bal tegen de troittoir band proberen te gooien.) Maar op ‘n goeie (of kwade) dag was er opeens een auto in de straat, ‘n VW kever, een donker blauwe, die de familie van de Biggelaar kochten. En niet lang daarna ‘n tweede VW kever, ook ‘n donker blauwe, die de familie Heffels kocht. En van daar aan kwamen er steeds meer autos in de straat. Toen mijn broer in 1969 zijn eerste wagen kocht, ‘n DKW, waren er al bijna geen parkeerplaatsen meer te vinden.

De Gerard de Bondtstraat behoorde tot de parochie Koningshoeven, zo gingen wij dus daar naar de kerk, elke zondag. In die dagen was de kerk ‘n oude fabriek die tot kerk was omgebouwd. Direct naast de kerk was ‘n lange houten barak, en dat was onze school: de Sint Paschalisschool. Toen ik daar naar de eerste klas ging, werd de school nog door fraters gedaan, van de eerste to de zesde klas, maar toen ik naar de tweede of derde klas ging, was dit ineens over, en alle fraters werden door "normale" leraren vervangen. Het hoofd van de school werd toen Mijnheer Lockefeer. Om naar school te gaan moesten we over de arm van het Wilhelminakanaal gaan dat naar de Piushaven ging. Net voor de kerk en school was een brug, ‘n "zwaaibrug". In die dagen was de oprit van de Ringbaan Oost nog niet klaar. Ik kan me ook nog herinneren dat ik in het zand speelde waar niet veel later de wijk Jeruzalem werd gebouwd.

Toen ik in de tweede klas zat, halverwege, werd mijn vader ziek en stierf. Ik was net 7 ½ jaar oud. Een jaar later overleed mijn grootvader ook, omdat hij het niet kon verkroppen dat "OnzelieveHeer" zijn zoon had genomen voor hem. We hebben nog 12 jaar in die straat gewoond, en toen ik bijna 21 was verhuizden we naar de Generaal Smutslaan. Mijn oudste broer was toen al weg, en woonde in Duitsland.

 

In 2001 kwam ik voor de eerste keer in bijna 30 jaar terug naar de Gerard de Bondtstraat. Onze huis zag er nog steeds zo uit als ik me herinnerde, alleen veel kleiner als ik me herinnerde! Van onze buren, en van de families waarmee we speelden, was niemand meer daar. Iedereen was verhuisd, en de Gerard de Bondstraat was niet langer "onze straat". Ik weet niet waar ze allemaal heen gegaan zijn, omdat ik bijna onmiddellijk na mijn vertrek in ’69 met iedereen kontakt verloren heb. Onze buren waren Oosterbaan, Kolenbrander, Spijkers, Broekx, Heffels, van den Biggelaar, de Bakker, Korstmit, Lancee (Ferdie werd nog eens ‘n beroemde zanger!), Smits en mijn vrienden Peter Schiebaan, Berrie van de Heuvel en Frankie de Wijs en Clemens Menne (die ‘n broer Eugene had, die we "Gene Pit" noemden.) Het Elizabeth ziekenhuis was niet langer ‘n ziekenhuis. De zwaaibrug was permanent gesloten, zelfs de Piushaven bestond niet meer, maar daar stonden nu kleine huisjes. De oude Koningshoeven kerk is nog steeds daar, maar is nu ‘n supermarkt. Na ‘n beetje zoeken vond ik zelfs de houten barak van de St. Paschalisschool nog, maar ook iets anders nu. Toen ik in de zesde klas zat, toen ik ongeveer 12 jaar was, werd er ‘n nieuwe kerk en ‘n nieuwe school gebouwd, een beetje verder op. Die waren er ook nog steeds in 2001, maar zagen er veel slechter uit als "mijn" oude school en kerk.