BIJ HET BEREIKEN
VAN MIJN KINDSHEID WIL IK DE DIRECTIE NIET AANSPRAKELIJK
STELLEN EN BEN IK GAARNE VAN DIENST MET EEN PAAR REGELS DIE
MIJ IN STAAT HEBBEN GESTELD DE LEEFTIJD VAN 35 JAAR TE
BEREIKEN EN DIE MITS STIPT NAGELEEFD U HET ZELFDE RESULTAAT
ZULLEN GEVEN
Laatst kreeg een van
mijn vrienden wiens naam Legio is mij op de een of andere manier
aan de telefoon en hij wou hij vond dat ik absoluut eens langs
moest komen, maar de laatste 3, 4 keer dat ik naar hem toe ging
heb ik niet anders gedaan en dat wordt een duur grapje zelfs als
je met korting reist. Dus ik zei nee, dat ik aan een boek bezig
was dat ik mijn uitgever beloofd had te zullen schrijven.
`Waar gaat het
over?' vraagt Legio.
Dus ik vertelde hem:
`Hoe het voelt om 35 te zijn.'
`Dan denkt die vent
zeker dat je een ijzeren geheugen hebt,' zegt Legio en hangt zo
op.
Nou vrienden toch
ben ik echt pas 35 hoe oud ik er ook uitzie, maar ik ben al zo
gewend dat er grapjes over gemaakt worden als ik vertel hoe oud ik
ben dat het me tegenwoordig net zoveel doet als de
wielerzesdaagse. Alleen begrijp ik niet waarom mensen denken dat
ik daarover zou liegen alsof ik me probeerde voor te doen als een
jeugdig schaakwonder of zoiets. Als een man een wettige echtgenote
en op een honderdste precies 4 kinderen heeft wat kan het hem dan
nog schelen of hij 35 is of twee keer zo oud? Daar komt nog bij
dat beweerd wordt dat 35 zo'n beetje de gemiddelde leeftijd van
alle volwassenen van de wereld is. Als ik boven het gemiddelde zat
zou ik daar dan een geheim van maken? Schei nog toch uit.
En je moet iemand
niet op zijn haargroei beoordelen. Menige man die zich de eerste
Ford nog kan herinneren heeft meer gebladerte op zijn kruin dan ik
en ook ken ik verschillende honkballers uit de hoogste divisie
vandaag de dag die ergens tussen de 5 en de 30 jaar jonger zijn
dan ondergetekende van wie je als de mensen ze een applaus geven
omdat ze een dubbelhandige vangbal hebben gemaakt met één hand
je afvraagt waarom ze hun pet eigenlijk niet afnemen. Persoonlijk
ben ik niet zo gevoelig over mijn vederbos. Toen mijn
gelaatstrekken tot het besluit kwamen dat één van hen moest
wijken was ik alleen maar blij dat ze het voorhoofd uitkozen en
niet de kin. Het enige ongemak met betrekking tot pyorrhea van de
scalp is verbaasd proberen te reageren als de kapper zegt dat je
kaal begint te worden.
Maar ik neem aan dat
het niet alleen het verlies van een paar zwarte lokken is waardoor
ik er seniel uitzie. Het ziet er naar uit dat ik al over schat
werd lang voordat ik begon te verharen. Ik herinner me bijv. nog
dat ik 16 was en een kop met haar had als een kunstenaar en altijd
optrok met een jongen die we Geo. Dougan zullen noemen omdat dat
zijn naam was en dat Geo. al bijna 21 was. Afijn dat was in Niles,
Mich., in de tijd dat ze nog 67/8 bier in vazen
verkochten en dat je voor $20 genoeg kon krijgen om de hele 4th
St. af te patrouilleren om serenades te brengen aan de ware
muziekliefhebbers van het andere geslacht. In die door de muzen
geïnspireerde tijd was 1 van de weinige dingen die bij de wet
verboden waren was het aan minderjarigen te verkopen en 2 of 3
detaillisten in de stad hielden zich daar ook behoorlijk strikt
aan en elke keer als Geo. en ik boodschappen aan het doen waren en
een winkel binnengingen en 2 vaten bestelden zette Dave of Klojo
of wie er dan ook was er een voor mij neer om achterover te slaan
en vroeg ie met zo'n geinponemgrijns aan Geo. of die misschien een
flesje gemberbier wou. Trouwens tijdens een honkbalwedstrijd heb
ik eens een slok van die hardverheffende godendrank geproefd en
als de boete voor het verkopen van een eerlijk biertje aan
minderjarigen $100 was nou dan zou 2 tot 14 jr. in een gehaktmolen
nog coulant zijn voor iemand die gemberbier verkoopt in de
veronderstelling dat je dat kunt drinken.
Maar afijn Geo. die
zei dan: `Ah toe Dave ik ben ouder dan hem.' Maar Dave maakte je
niks wijs en het gevolg was dat we met onze klandizie naar
Pigeon's toe moesten waar iedereen die een stuiver op zak had even
oud was en de enige minderjarigen degenen waren die probeerden een
rekening te openen.
Maar één ding moet
ik Geo. nageven. Hoe hij er ook de pest over inhad als hij niks
kreeg hij heeft ze nooit de waarheid over mij verteld. Ze zouden
hem trouwens niet geloofd hebben ook. Net zo min als dat jullie me
nu geloven.
Maar wat dit boek
betreft, toen de uitgever me vroeg om het te schrijven zei ik dat
ik niet inzag hoe er meer dan enkel maar een paar mensen in
geïnteresseerd konden zijn omdat er maar een paar waren die zo
oud zijn. Dus toen vertelde hij me dat praktisch iedereen die kan
lezen ofwel 35 is of een paar mnd. daar boven of daar onder en als
ik dacht dat dat niet zo was dan moest ik het maar in een boek
gaan opzoeken. Dus ik heb het opgezocht in de encyclopedie en daar
stond niks in van wat hij gezegd had maar ik ontdekte wel een hele
hoop andere dingen die nieuw voor mij waren en wellicht weet de
lezer die ook niet dus zal ik ze opschrijven.
In de 1ste plaats
staat er dat de meeste mensen doodgaan als ze 1 jaar oud zijn en
dat de 1ste 10 jaar het fataalst zijn. Maar als er 100 duizend
mensen zijn die het voor elkaar krijgen om de 10 jaar te halen nou
dan is het praktisch zeker dat er daarvan 749 het jaar daarop
doodgaan. Daarna is het zo dat hoe ouder je wordt hoe langer je
leeft tot aan je 59ste en daarna kun je er min of meer op rekenen
dat je nog 14 en zeventiende jr. te leven hebt. Met andere woorden
als je niet tot die 749 behoort die tussen de 10 en de 11 kreperen
nou dan zit je goed tot zeg maar juni van het jaar waarin je 73
wordt. Dus je bent wel gek als je jezelf op mijn leeftijd in de
hand probeert te houden dus van nu af aan ga ik me als een losbol
gedragen en de beest uithangen.
In Benton Harbor,
Mich., vlak bij waar ik vroeger woonde, hebben ze echter een sekse
die zichzelf de Heilige Terreur of zoiets noemen en die beweren
dat je leeft zolang je goed bent en zo gauw je iets verkeerds doet
ga je dood. Maar het valt me op dat ze wel allemaal een baard
hebben zodat de encyclopedie niet kan uitmaken of ze 73 zijn of
21.
Wat ook in het boek
staat is dat cijfers verzameld in Noorwegen en Zweden aantonen dat
het aantal sterfgevallen onder vrijgezellen een stuk hoger is dan
onder getrouwde mannen zelfs als je moorden meerekent. Dus
iedereen die tussen de 11 en de 73 is en een vrouw heeft kan
praktisch niet kapot en helemaal niet als je ook nog een Zweed
bent.
Maar daar gaat het
nu allemaal niet over. Het idee is dat ik u vertel hoe het voelt
om zo oud te zijn als ik dus laat ik daar dan maar mee beginnen.
Nou in de 1ste plaats spreek ik alleen voor mezelf. Ik weet niet
hoe de andere 35 jarigen er over denken en dat kan me niet schelen
ook. Waarschijnlijk voelen de meesten van hen zich niet half zo
oud als schrijver dezes. Lachen wordt verondersteld je jong te
houden maar als het geforceerd lachen is werkt dat precies
omgekeerd. Als je Ring W. heet en er wordt van je verwacht dat je
iedere keer in een deuk ligt als iemand aan je vraagt of je tweede
naam Worm is met een gemiddelde van 365 keer per jaar en dat 35
jaar lang, nou dan kan het niet anders of dat laat zijn sporen na.
En als je iedere keer moet hinniken als er gezegd wordt Ring doe
de telefoon nog eens na of Ring waarom werk je niet aan de ringen
bij Circus Ringling wordt het gewicht van de jaren er ook niet
minder op. En dan waren er ook nog van die grapjassen die vroegen
of dat mijn echte naam was of dat ik die had aangenomen. Die lui
zouden waarschijnlijk ook aan de Kaiser vragen of hij naar Holland
was verhuisd om dichter bij de tulpen te zijn.
Ik neem aan dat een
rechtgeaarde Amerikaanse burger op de ochtend van zijn 21ste
verjaardag vol opwinding wakker wordt en tegen zichzelf zegt: `Nu
ben ik volwassen en mag ik stemmen en alles.' En als hij wat ik de
35ste mijlpaal pleeg te noemen bereikt heeft is hij nog meer in de
wolken door het idee dat hij nu ook gerechtigd is om President te
worden en loopt hij de hele dag gebukt rond door deze nieuwe
verantwoordelijkheid.
Afijn ik kan me niet
meer herinneren hoe ik wakker werd op de dag dat ik 21 werd als ik
al wakker werd maar mijn laatste verjaardag staat me nog pijnlijk
helder voor de geest. Het merendeel van de dag was ik in Mineola
om hypotheken te ondertekenen en als ik al aan het Witte Huis
dacht was het enkel omdat ik me afvroeg of het zin had om een
brief aan President Wilson te schrijven over de spoorlijn van en
naar Long Island.
Op het moment van
schrijven ben ik er al zo aan gewend om 35 te zijn dat ik niet
weet of het anders voelt dan 34 of 33. Maar ik kan wel zeggen dat
35 zijn heel anders voelt dan onder de 30 zijn. Bijv. als
tegenwoordig de telefoon gaat ben ik doodsbang dat het iemand is
die ons wil vragen ergens te komen eten of naar toe te gaan. Zes
jr. geleden daarentegen was ik bang dat dat juist niet zo was. Op
je 29ste was thuis zoals ze in de revue zeggen: een plek waar je
naar toe ging als alle tenten gesloten waren. Op je 35ste is het
een plek die je nooit verlaat zonder luid te kermen.
Een man waardeert
zijn huis pas als hij bij de 9de hole is aanbeland en boven par
zit. Onder de 30 beschouw je het als een hok waar je niet zelf
kunt kiezen wat je wilt eten zoals gebraden Vermont kalkoen of
filet mignon of wat van die met pruimen gevulde muskusrat à la
Biltmore. Als Kathleen 's morgens bepaalt dat jij 's avonds zin
hebt in spare ribs dan kun je ofwel 's avonds zin hebben in spare
ribs of in hongerstaking gaan wat je even geliefd maakt als de
hik.
In de wilde jaren is
thuis alleen maar een soort kwelling waar je tegen heug en meug je
ontbijt naar binnen moet werken omdat ze anders denken dat je iets
mankeert en meteen de dokter willen laten komen. En 1 of 2 avonden
per week waarop je geen enkele reden kunt bedenken om de deur uit
te gaan is het de plek waar je moet blijven zitten wachten tot het
9 uur is voordat je over naar bed gaan kunt beginnen en soms slaat
de wanhoop zo toe dat je een boek moet lezen of zoiets.
Maar op je 35ste
schrijf je het met een hoofdletter T. Dan is thuis de plek waar je
je schoenen uit kunt doen. Waar je meer soep bij kunt krijgen.
Waar je niks hoeft te zeggen als er niks te zeggen is. Waar ze
niet wachten tot iedereen uitgegeten is om je vervolgens een
vingerhoedjevol koffie voor te zetten. Waar je niet hoeft te
luisteren. Waar ze niet overal kaasdressing op smeren. Waar je
iedereen kunt afkammen zonder dat het meteen ruzie wordt. Waar ze
weten dat je van donuts houdt en hoe je over een banaan denkt.
Toen je 29 was vond
je het maar niks als het orkest Home Sweet Home speelde.
Dat was belegen kost en bovendien een waardeloos nummer. Nu hoop
je ook dat ze het niet zullen spelen. Het is een prachtig nummer
maar je houdt het er niet droog bij.
Bud Kelland die in
Port Washington woont schreef een tijdje geleden een stuk voor een
tijdschrift waarin hij zei dat hij nogal geschokt was toen hij
ontdekte dat jongelui zich niet meer gedroegen alsof hij één van
hen was. Nou is hij dat ook niet alleen had de oude baas er nogal
lang voor nodig om daar achter te komen. Hij is al bijna 39 en ik
veronderstel dat de oude Methusalem wil dat de mensen I Mary Mac
Lane verstoppen als hij de kamer binnenkomt.
Afijn het was een
jaar of 5, 6 geleden toen ik besefte dat ik over mijn eerste jeugd
heen was zoals dat heet. Het drong ineens tot me door dat de enige
complimenten die ik al een hele tijd lang gekregen had waren wat
een mooie das heb je om of iets van dien aard. Geen woord meer
over mijn natuurlijke charmes. Het was een eeuwigheid geleden dat
iemand me voor het laatst terzijde had genomen om me toe te
fluisteren: `Ik moet je iets doorgeven. Gertie vindt dat je
geweldige oren hebt.'
Toen zag ik in dat
ik geen larf meer was en ik geloof dat het in het begin wel pijn
deed. Maar het is net als met kaal worden of de telefoondienst of
wat dan ook. Als je er een tijdje mee geleefd hebt vind je het
niet erg meer. Wat maar beter is ook omdat er geen week
voorbijgaat zonder dat je voor het hoofd gestoten wordt voor zover
daar nog iets van over is.
Zoals een paar weken
geleden bijv. was ik in Boston waar ik een mooie, jonge
schoonzuster heb wonen. Toen het tijd was om afscheid te nemen van
haar en haar man gaf ze me 6 zoenen waarvan er zogenaamd één
voor mij was en één voor mijn vrouw en elk van de 4 koters.
Afijn ik vond dat niet te versmaden en raakte er een beetje
opgewonden van tot ik naar haar man keek om te zien hoe die het
opnam. Hij nam het op zonder ook maar met zijn ogen knipperen.
Voor hem was het hetzelfde als wanneer ze een oud koetspaard een
kus had gegeven om een weddenschap ten behoeve van het Rode Kruis.
En toen ik weg was en zij weer alleen waren is hij haar vast niet
vloekend naar de keel gevlogen, maar zal hij wel zoiets gezegd
hebben als: `Janey, je bent een lieve brave meid,' waarna zij hem
natuurlijk een zoen gaf die echt iets te betekenen had.
Nou zou zo'n
incident als dit mijn hele uitstapje bedorven hebben als ik er
niet op een verstandige manier tegen aankeek wat inhoudt dat je
tegen jezelf zegt: `Afijn als ik niet in de Sears en yellow(*
had gestaan had ik die 6 kussen ook niet gekregen. En 6 kussen is
nog altijd een ½ dozijn kussen hoe je het ook wendt of keert.'
Of bijv. op de
golfbaan. Stel ik en Grant Rice zijn aan het spelen met een of
andere jonge snotneus als zeg Jack Wheeler en er is maar 1 caddy
voor ons 3en. `Neem die twee maar,' zegt Jack naar de tassen van
mij en Grant wijzend maar dat heeft de caddy uit zichzelf allang
gedaan zodra hij in de gaten had welke tassen van wie waren. Of
als een van mijn jonge zwagers bij ons in huis is en ik kom de
kamer in en ze zitten in de luie stoel, nou dan springen ze als
een pijl uit de boog overeind en zeggen ze: `Hier neem deze stoel
maar.'
Al met al als je
ertegen gehard bent heeft het kinds worden vele voordelen. Als er
7 passagiers zijn voor een 7 persoons auto ben jij nooit degene
die op een van die kleine martelstoeltjes hoeft te gaan zitten.
Als je zwager op bezoek is en je vrouw bedenkt dat het leuk zou
zijn om de openhaard aan te steken ben jij niet degene die zijn
kleren hoeft te ruïneren. Ja vrienden de voordelen zijn veel
vuldig maar zelfs als het bij dat ½ dozijn kussen en een paar
sporadische andere van bijna hetzelfde kaliber zo'n beetje blijft,
dan kun je nog steeds bij jezelf denken de jeugd mag dan het best
aan zijn trekken komen, maar 35 heeft ook niks te klagen.
Wat de algemene
symptomen van 35 en daaromtrent betreft zoals ik die heb
ondervonden en let wel dan spreek ik alleen voor mezelf en voor
niemand anders, zijn de volgende punten wellicht van belang voor
de wetenschap:
1. Soms merkt de
patiënt dat hijzelf en één dame de enige aan tafel overgebleven
personen zijn omdat alle anderen aan het dansen zijn. Er lijkt
niks anders op te zitten dan op te staan en ook te gaan dansen. Je
begint en de muziek houdt op en die jonge gasten op de dansvloer
klappen in hun handen voor een toegift. De patiënt klapt ook in
zijn handen maar niet al te hard en hij hoopt van ganser harte dat
de orkestleider het als een grapje op zal vatten.
2. Om de een of
andere reden is het nodig om wat oude paperassen op te zoeken en
tijdens het doorzoeken van de koffer stuit de patiënt op een stel
souvenirs en aandenkens zoals een briefje dat een meisje hem op de
middelbare school geschreven heeft, een foto van zichzelf in een
smerig footballtenue, een programma van het mei-festival van 1907
in South Bend en wat dies meer zij. `Waarom zou ik die rotzooi
bewaren?' zegt hij en gooit alles in de prullenmand.
3. De zieke wordt op
slag onwel in het bij zijn van moppentappers met uitzondering
misschien van Irvin Cobb en Riley Wilson en Bert Williams. Alle
anderen moeten knap snel zijn willen ze hem bij de lurven pakken.
Hevige rillingen gaan gepaard aan de klank van die droevigste
aller woorden zowel gesproken als op schrift: `Misschien ken je 'm
al maar ik vond hem om te gillen. Een vrouw stapt een
manufacturenhandel in Detroit binnen om een paar handdoeken te
kopen. Als je 'm kent moet je 't zeggen, dan hou ik op.' Al hield
je hem dikke Bertha voor zijn neus dan nog zou hij niet van
ophouden weten. De grappigste verhalen zijn die van Balzac want
die staan in een boek staan en dat hoef je tenminste niet te
kopen. Maar als je met een van die spontane mannen-onder-elkaar
lolbroeken te maken hebt moet je ofwel luisteren en meelachen of
je wordt als een droogkloot gezien.
4. De invalide gaat
naar een honkbalwedstrijd en ze komen bij de laatste ½ van de
14de inning en de stand is 1 tegen 1 en de 1ste die aan slag is
slaat een honkslag. De patiënt kijkt toevallig op zijn horloge en
daarop is het 11 voor 6 dus als hij nu meteen het stadion verlaat
kan hij de trein terug naar huis van 6:27 nog halen terwijl hij
als hij nog een paar minuten wacht die van 6:54 zal moeten nemen.
Zonder enige aarzeling verlaat hij direkt het stadion en neemt die
van 6:27.
5. De gebrekkige is
om 3 uur 's nachts wakker geworden van het brandalarm. Hij ruikt
maar ruikt geen rook. Hij denkt nou ons huis is het niet en slaapt
weer verder.
6. Na het ontbijt
zet hij zich neer om de krant te lezen. De postbode komt hem 3
brieven brengen. Eén ervan ziet eruit of 't het handschrift van
een vrouw is. Hij leest de krant.
7. Hij koopt een
tijdschrift in april en leest de eerste aflevering van een lekker
onspannend detectivefeuilleton. De aflevering eindigt ermee dat de
bedienden het lijk van hun mijnheer in bed en zijn hoofd in de
asbak vinden. Alles wijst in de richting van de jonge echtgenote.
Onze patiënt vergeet het meinummer te kopen.
8. Iemand belt op en
zegt dat ze donderdagavond een feest geven voor Mabel Normand en
of je kunt komen. Onze held zegt dat het hem spijt maar dat hij
dan in Washington is voor zaken. Hij heeft net zo veel in
Washington te zoeken als Gouverneur Cox.
9. Er is een
voorstelling in de stad die je móet zien zoals Frank Craven of Mecca.
`Het is een prima avond,' zegt de vrouw. `Zullen we met de auto
gaan of de trein nemen?' `We nemen de trein,' zegt onze held.
Dit zijn een paar
van de symptomen zoals ik ze geobserveerd heb en zoals gezegd ik
spreek alleen voor mezelf en misschien ben ik een bijzonder geval.
Het kan best zijn dat er op de hele wereld geen enkele andere 35
jarige is die er op dezelfde manier door aangetast is want ik ken
er zelf verschillenden van rond mijn leeftijd die er op een totaal
andere manier onder lijden. Neem nou bijv. Jess Willard. Juli 1919
was die zo rond de 35 en Dempsey sloeg hem in één ronde 7 keer
neer. Dat zou hij mij niet flikken, niet 7 keer in één ronde
tenminste. Of neem nou Ty Cobb. Denk je nou heus dat ze mij zo gek
krijgen om voor $30.000 én center field te spelen én manager van
een honkbalclub te zijn? Of zou de zwager van Jim Thorpe hém te
frêle vinden om naar de kelder te hobbelen om een paar stukken
brandhout te halen?
Aan de andere kant
zijn er wellicht 2 of 3 mede adelaars van halverwege de 30er jaren
die nog verder afgetakeld zijn als ik, maar ik vrees dat er toch
heel wat meer zullen zijn die zich beresterk voelen. Dat zijn
degenen die goed voor zichzelf zorgen. Als die 's morgens opstaan
nemen ze een koude douche en hangen vervolgens met hun hoektanden
aan een haak in de kast terwijl ze fluitend tot 50 tellen. En als
ze 's middags terugkomen van hun lunch bestaande uit warme melk en
varens, rollen ze tien keer over het kantoortapijt heen en weer
zonder hun scheenbeen te buigen.
Tegen dat soort
lieverdjes kan ik niet op. Ik sla tijdens het golfseizoen een paar
keer tegen een bal maar tussen nov. en mei bestaat de enige
oefening die ik krijg en wens te krijgen eruit dat ik de knoopjes
uit overhemd A haal en in overhemd B doe.
Dan zijn er ook nog
een heel stel die hun jeugd doen herleven door ieder jaar naar de
promotiedag op de universiteit of naar een klassereünie of iets
dergelijks te gaan. Nou ik weet niet of ik mijn jeugd wel wil doen
herleven. Oude wonden moet je niet openrijten is mijn devies. En
in de 2de plaats hoef ik helemaal de deur niet uit voor een
klassereünie. Die zou ik gewoon in de badkuip kunnen houden. Ik
was namelijk de enige die al in maart van het eerste jaar
afzwaaide en toen hadden ze verder voor niemand anders een
ceremonie. Ik was kennelijk een van die kinderlijke genieën net
zoals die 11 mnd. oude zuigeling die ze op Columbia hebben.
Een boek als dit zou
niet compleet zijn zonder een paar woorden van ongevraagd advies
af te vuren op hen die jonger en wijzer zijn dan ik. John D
vertelt de jongelui bijv. hoe je een vermogen op moet bouwen en
John Jones vertelt ze hoe je van straatveger opklimt tot
hoogtewerker. Dus het lijkt mij toe dat het nu aan mij is om ze te
vertellen hoe je wordt wat ik ben: 35 jaar oud.
Goed jongens er zijn
4 regels waar ik me altijd aan heb gehouden en ik denk dat jullie
zullen merken dat ze jullie dezelfde resultaten zullen brengen. De
1ste regel is ga niet het 1ste jaar dood. De 2 de regel is wees
niet een van die 749 die doodgaan als ze 11 zijn. De 3de regel is
maak geen ruzie met iemand als Dempsey. En de 4de en tevens
laatste regel is trouw met een meisje als Sue.
Als toelichting op
die laatste regel wil ik nog zeggen dat het meisje waar ik mee
getrouwd ben niet Sue heet maar de naam die doet er niet toe als
het maar het juiste soort meisje is. En de reden waarom ik dat zeg
is omdat het gebruikelijk is in deze intieme stukjes van mijn hand
enkele woorden van aanbeveling over moeder de vrouw te verwerken.
Welk succes een man ook heeft, hij moet altijd doen alsof hij
alles te danken heeft aan Haar. Dus als er enige eer ontleend kan
worden aan het feit dat ik er in geslaagd ben de 35 jarige
leeftijd te bereiken en er zelfs een stuk ouder uit te zien, dan
komt die haar toe.
Noot: Een
woordspeling op postorderbedrijf Sears & Roebuck waarvan de
strekking mij ontgaat; de catalogus van Sears & Roebuck was
een soort rariteitenkabinet: je kon het zo gek niet bedenken of
het stond erin, van bedden tot vuurwapens en van naaimachines tot
moderne poëzie, en kennelijk was er ook een titel van Lardner in
opgenomen (waarschijnlijk You Know Me Al).
|
