________________________________  [1 april 2010 - nr 202)

Journalistieke keuzes

Hoewel Schoonebeek geen journalist is, was hij dat voor hetzelfde geld wel geweest. Ach, het is ooit allemaal anders gelopen. En nu vertoeft hij al jaren tamelijk mateloos aan de consumentenkant van diezelfde medaille.

Het is eigenlijk precies als met de horeca. Vroeger (dat wil zeggen met ruime tussenpozen vanaf zijn twaalfde tot aan de dag van gisteren) had hij nog wel eens wilde ideeën om zich op de exploitatie van een onderneming met vergunning te storten. En daarbij heeft zo ongeveer alles wel de revue gepasseerd: een bruin café, een sterrenrestaurant, een frietkot, een hotelletje aan zee, een paardenpension. Maar al die fraaie plannen ten spijt is hij toch nooit veel verder gekomen dan het regelmatige bezoek van dergelijke instellingen. Met uitzondering van het paardenpension dan. Indachtig de woorden van zijn wijze vader: “Ga zo vaak naar het café als je wilt, maar zorg wel dat je aan de goede kant van de toog blijft.” Dat was de klantenkant. Nou, dat heeft de horeca geweten!

Ook Schoonebeeks plannen om zich op de journalistiek te storten, zijn blijven steken bij zijn onverzadigbare informatielust via kranten, weekbladen, radio, televisie en het internet. Infobesitas heet dat sinds kort – waarmee de hebbelijkheid definitief de status van ziekelijke afwijking heeft verworven.

Beide verslavingen houden geenszins in dat Schoonebeek alles maar kritiekloos tot zich neemt. Nooit zal iemand hem bijvoorbeeld betrappen op de vrijwillige inname van een glas Heineken. In ieder geval niet zonder dat hij daarbij zijn ontstemming over het gebrek aan smaak uitbundig ventileert.

Bij de kranten is dat ook zo. Hij leest alles en is nagenoeg altijd weer ontstemd over de gemaakte journalistieke keuzes. Die soms de grenzen van het eigenaardige zover overschrijden dat Schoonebeek een grap veronderstelt. Zoals nu, op dinsdag 30 maart. Door omstandigheden buiten zijn schuld kreeg hij een exemplaar van de Bredase courant BN/De Stem onder ogen. Waarbij hem iets wonderlijks opviel.

Nieuwsfeit 1: bij twee zelfmoordaanslagen op de Moskovitische metro zijn 38 doden en meer dan honderd gewonden gevallen. Kleine bijkomstigheid: geen van de slachtoffers was op enigerlei wijze gelieerd aan een Nederlandse volkszanger. Journalistiek gevolg: een bericht van één kolom op de voorpagina.

Nieuwsfeit 2: in een woonwagenkamp ergens in Brabant schiet een man zijn vrouw dood en faalt vervolgens jammerlijk bij een poging haar in naar het hiernamaals te volgen. Kleine bijkomstigheid: die vrouw is tante Door, de lievelingstante van de Brabantse goudvink Frans Bauer. Journalistiek gevolg: kop en bericht over vier kolommen op diezelfde voorpagina, plus een grote kleurenfoto van de ontstelde volkszanger.

Een vergissing, meent Schoonebeek. Deze voorpagina had de verantwoordelijke eindredacteur al klaar staan voor 1 april. Maar een overijverige stagiair heeft hem per abuis twee dagen te vroeg de wereld ingestuurd.