________________________________  [29 april 2010 - nr 205)

Te laat, te laat

Paul McCartney was te laat, de Avro was te laat. En nu is Schoonebeek ook te laat.

In juli 1969 troffen John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Richard Starkey elkaar voor het laatst op een zebrapad in Londen. Een maand later kwam de bijbehorende elpee uit, gevolgd door veertig jaar voetgangersoverlast op de rustige, burgerlijk-sjieke Abbey Road.

Intussen lag er nog wel een onoverzichtelijke nalatenschap op de EMI-schappen die nog een laatste keer de kassa kon doen rinkelen. Banden vol ruzie en muziek. Op initiatief van John Lennon en George Harrison werd de latere psychopaat en vrouwenmoordenaar Phil Spector daarmee aan het werk gezet. Met Let it be verscheen in 1970 het laatste album van het toen al lang niet meer bestaande groepje dat The Beatles heette.

Maar de wereld wist nog van niks.

En daarom besloot McCartney in het voorjaar van 1970 pontificaal wereldkundig te maken dat hij uit de Beatles stapte. Historisch gezien een beslissing van formaat. Haast postmodern knap om ergens uit te gaan wat niet bestond. Publicitair bekeken was het evenwel een slimme zet. Hij was hierdoor namelijk niet voor de rest van zijn leven het jongetje dat niet meer mee mocht spelen. Nee, hij had juist het initiatief genomen.

Maar, zoals gezegd, wel negen maanden te laat. Het bandje bestond al sinds juli niet meer.

Omdat je beter iets ten onrechte kunt vieren dan helemaal niet, heeft de Avro twee weken geleden die fameuze stap van McCartney op radio en tv herdacht. En dat levert altijd wel een paar mooie nostalgische momenten op – zoals die BBC-documentaire met alle fragmenten studiomateriaal uit de jaren 1962-1969 die ze nog terug konden vinden.

Mooi, maar als Schoonebeek iets zinnig kan zeggen over een herdenking van veertig jaar en twee weken na een gebeurtenis die negen maanden te laat kwam, dan is het wel: te laat.

Daarom heeft hij, postmodern denker, ook expres drie weken gewacht met dit stukje. Want ook het commentaar op te laat, moet natuurlijk te laat komen. Te laat tot de derde macht. De vorm is immers de boodschap. En andersom.