________________________________  [6 mei 2010 - nr 206)

De multitaskende man

Een jaar of tien, vijftien geleden was het even heel erg in de mode: benedictijns leven. Het hield in dat een mens er zich op diende toe te leggen slechts één ding tegelijk te doen. Als je door de natuur fietste, fietste je door de natuur, daarbij het groen, het gefluit van het gevogelte en de zadelpijn ten volle ervarend. En niet stiekem over die vervelende collega gaan zitten piekeren, of over dat rapport dat de deur nog uit moest.

Afgezien van het zwevende gehalte van die benedictijnen en die vogeltjes leek het Schoonebeek niet eens zo’n gek idee. Uit eigen ondervinding kon hij het basisprincipe immers volmondig beamen. Niets stond het schrijven van een stukje zo in de weg als het niet schrijven van een stukje. En ook de smaak van een glas Duvel kwam een stuk beter tot zijn recht als hij zich uitsluitend op de smaak van een glas Duvel concentreerde.

Down with multitasking! Hij moest ook altijd een beetje lachen om die mensachtige wezens die bij voortduring beweerden dat ze een hoop dingen tegelijk konden doen. Kinderen: computeren, televisiekijken en huiswerk maken. Vrouwen: praten en breien.

Nou was die meewarigheid wel wederzijds hoor. Zowel vrouwen als kinderen hadden toch ook een beetje te doen met mannen als Schoonebeek en zijn al even gehandicapte evenknieën die maar één ding tegelijk konden. Reden voor Schoonebeek om zich toe te leggen op een nieuwe kwaliteit: benedictijns multitasken.

En hij moet zeggen, hij begint het al aardig in de vingers te krijgen. In bad liggen en lezen gaat hem bijvoorbeeld erg goed af. En ook met volle mond praten (eten en communiceren!) lukt steeds beter. Een echt vrouwending als strijken en telefoneren wil een stuk minder lukken. Maar dat komt toch vooral omdat voor strijken óf telefoneren vaardigheden nodig zijn die hij sowieso ontbeert. Daarom lukken kinderzaken zoals computeren en sms’en hem ook niet.

Bier drinken en naar muziek luisteren gaat daarentegen steeds beter. Maar de absolute wereldtop bereikt hij ondertussen met op de bank liggen en dagdromen. In die combinatie kent hij werkelijk zijns gelijke niet.