________________________________  [13 mei 2010 - nr 207)

Anglomanie

Anglomanie. Zo heet een buitengewoon aardig boek van Ian Buruma. Het gaat over zijn fascinatie voor alles wat met Engeland te maken heeft. Maar ook andere anglomanen als Goethe en Voltaire komen aan bod.

Ook Schoonebeek rekent zich graag tot de orde der anglomanen. Hij leest Britse kranten, kijkt naar de BBC en doet ook andere rare dingen. Stiekem even links rijden bijvoorbeeld, als niemand kijkt. Eigenlijk zou Schoonebeek best een heel klein beetje Engels willen zijn. Met enige afgunst kijkt hij soms naar lieden met één Engelse en één Nederlandse ouder. Rick van der Ploeg. Ian Buruma. En nu dan ook Nick Clegg. Nou zijn dat natuurlijk misschien wel illustratieve, maar zeker geen exemplarische gevallen. Dat beseft hij ook wel. Er lopen ook een hoop kinderen rond van Engelse zeelieden en Hollandse hoeren – en andersom. En tot die categorie strekt zijn na-ijver zich allerminst uit. Wel een beetje klasse graag!

De afgelopen weken was het smullen voor de doorsnee anglomaan. En voor veel anderen ook: de Britse verkiezingen werden in de Nederlandse pers bijna net zo breed uitgemeten als in de overzeese. Al hield de ware anglomaan natuurlijk wel vast aan zijn Times, Independent, Observer of Spectator. En ook dat wonderlijke Private Eye mag zich in Schoonebeeks warme belangstelling verheugen.

Afgelopen dinsdag zag Schoonebeek enkele honderden vertwijfelde Engelsen op het gras vóór het parlementsgebouw staan. De verkiezingen waren al vijf dagen achter de rug en nog was er geen nieuwe regering. Wanhoop straalde van de doorgaans zo neutrale gezichten. Vijf dagen! Dit moest geen dag meer duren of het hele eiland zou wegzakken in de onmetelijke diepten van de Atlantische oceaan.

Schoonebeek dacht even aan 9 juni. Verkiezingen in Nederland. Vijf dagen later is het 14 juni. Waarschijnlijk beginnen dan zo langzamerhand de eerste oriënterende gesprekken over een mogelijke nieuwe regering in Nederland. We zitten dan net op het niveau van agenda’s trekken. De meestal zo onverstoorbare Engelsen zouden gek worden. Terwijl wij al in onze handjes knijpen als in september, na de vakantie, de gesprekken min of meer constructief worden voortgezet.

Maar politici zijn net mensen. En Engelse politici zijn net Engelse mensen. Daarom kwamen op die vijfde dag de ultieme tegenstrevers van de Cons en de Lib Dems met een regeerakkoord waarin beide partijen zo ongeveer bij alle wijn water hadden gegoten. Ter meerdere eer en glorie van het geplaagde vaderland. Het kan dus wel.

Misschien moest die halve Nederlander Nick Clegg na 9 juni ook bij ons de onderhandelingen maar eens gaan leiden. Dan is een kleine week later de natie gered en kan Schoonebeek met een gerust hart op vakantie. Naar Duitschland.