________________________________
[23 december 2010 - nr
230)
Flesje
Er ligt al
dagenlang een leeg flesje op de stoeprand voor Schoonebeeks
voordeur. Het is een colaflesje, maar – in tegenstelling tot
collega’s van goede komaf (Coca, Pepsi) wel een jammerlijk
bastaardjong van een of ander huismerk. En hoewel het echt op het
randje van de stoep ligt, met het schenktuitje parmantig boven de
goot, weet het zich sinds Schoonebeeks eerste ontdekking al drie
dagen te handhaven zonder de straat op te rollen. Omdat het een
vederlicht plastic flesje is, is Schoonebeek behoorlijk onder de
indruk van een dergelijke standvastigheid. Zo’n flesje hoort toch
bij het minste of geringste zuchtje de straat over te dansen? Zo
niet het wat verkreukelde hoopje plastic voor Schoonebeeks deur.
Hoe komt het
daar? Tja, het is in Schoonebeeks straat een komen en gaan vanwege
het station. Iederéén komt hier langs. Maar niet iedereen drink hier
flesjes cola van de C1000 en laat die vervolgens leeg en wreed
achter op de stoeprand. In Schoonebeeks vriendenkring zou zoiets
nooit gebeuren. Niet zozeer om daar een verwaarloosbare hoeveelheid
cola genuttigd wordt, maar vooral omdat men niet op straat drinkt en
geen afval dumpt. Nee, het flesje heeft vast niet aan een erudiet
heer toebehoord.
Schoonebeek
zucht. Zo’n mooi weerloos flesje. Daar zou hij toch eigenlijk iets
mee moeten. Er een ontroerend stukje over schrijven, bij voorbeeld.
Maar ja, wie kan dat nou, een stukje schrijven over zoiets nietigs
als een verweesd flesje. Henk Hofland kan dat. Maar verder zou
Schoonebeek zo gauw niemand weten. Waarmee hij maar gezegd wil
hebben dat Hofland een waardig laureaat van de P.C. Hooftprijs is.
Schoonebeek
staat als één man achter het jurybesluit.
|