>  home

 

   >  speciaal

 

   >  auteurs

 

   >  teksten

 

   >  brabants

 

   >  audio

 

 












 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

inhoud Jan de Jong  <       

 

Schoonebeek  <    

Schoonebeeks

               Donderdag

________________________________  [23 december 2010 - nr 230)

              

 

 

Flesje

 

Er ligt al dagenlang een leeg flesje op de stoeprand voor Schoonebeeks voordeur. Het is een colaflesje, maar – in tegenstelling tot collega’s van goede komaf (Coca, Pepsi) wel een jammerlijk bastaardjong van een of ander huismerk. En hoewel het echt op het randje van de stoep ligt, met het schenktuitje parmantig boven de goot, weet het zich sinds Schoonebeeks eerste ontdekking al drie dagen te handhaven zonder de straat op te rollen. Omdat het een vederlicht plastic flesje is, is Schoonebeek behoorlijk onder de indruk van een dergelijke standvastigheid. Zo’n flesje hoort toch bij het minste of geringste zuchtje de straat over te dansen? Zo niet het wat verkreukelde hoopje plastic voor Schoonebeeks deur.

Hoe komt het daar? Tja, het is in Schoonebeeks straat een komen en gaan vanwege het station. Iederéén komt hier langs. Maar niet iedereen drink hier flesjes cola van de C1000 en laat die vervolgens leeg en wreed achter op de stoeprand. In Schoonebeeks vriendenkring zou zoiets nooit gebeuren. Niet zozeer om daar een verwaarloosbare hoeveelheid cola genuttigd wordt, maar vooral omdat men niet op straat drinkt en geen afval dumpt. Nee, het flesje heeft vast niet aan een erudiet heer toebehoord.

Schoonebeek zucht. Zo’n mooi weerloos flesje. Daar zou hij toch eigenlijk iets mee moeten. Er een ontroerend stukje over schrijven, bij voorbeeld. Maar ja, wie kan dat nou, een stukje schrijven over zoiets nietigs als een verweesd flesje. Henk Hofland kan dat. Maar verder zou Schoonebeek zo gauw niemand weten. Waarmee hij maar gezegd wil hebben dat Hofland een waardig laureaat van de P.C. Hooftprijs is.

Schoonebeek staat als één man achter het jurybesluit.