>  home

 

   >  speciaal

 

   >  auteurs

 

   >  teksten

 

   >  brabants

 

   >  audio

 

 












 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

inhoud Jan de Jong  <       

 

Schoonebeek  <    

Schoonebeeks

               Donderdag

________________________________  [24 februari 2011 - nr 239)

              

 

 

Gezondheid

 

Schoonebeek sukkelt de laatste tijd wat met de gezondheid. Niet die van hemzelf, daarover heeft hij in het geheel geen klagen. Zolang hij genoeg drinkt en niet te veel beweegt, mankeert hem helemaal niets. Nee, het is de poes die hem zorgen baart. Het beestje eet, drinkt, slaapt en spint dat het een lieve lust is. Maar minstens eenmaal daags werpt zij haar voedsel weer oraal terug op aarde.

Er is, zoals eenieder weet, niets zo adembenemend als een kotsende kat. Waar bij de mens de antiperistaltische beweging zich doorgaans beperkt tot de spieren van de slokdarm en naaste omgeving, omvat de peristaltiek bij de poes het ganse lijf. Omdat het dier daar doorgaans bijtijds en luidruchtig mee begint, dat wil zeggen: ruim voordat het voedsel weer uit het beest komt, hebben handige poezeneigenaars tactieken bedacht om het zo tragisch bewegende diertje met een vaardige worp tijdig de keukendeur uit te keilen.

Maar Schoonebeek kan dat niet. Niet dat zijn geweten dan opspeelt, nee, hij is gewoon altijd te laat. Soms heeft hij beest juist opgepakt als de kotserij begint – waar de stomerij dan weer goed mee is. Maar meestal is hij nog veel meer te laat en ligt de voerbedekking vol.

En dat dus één- tot tweemaal daags.

Schoonebeek is de wanhoop nabij. Hij heeft al 37 adviezen van dierenartsen en andere onwetenden opgevolgd, maar steeds zonder resultaat.

Volgens de huidige methode moet hij de poes ieder half uur zes brokjes geven. Het beestje kan die dan rustig verteren alvorens aan een volgende portie te beginnen. Ieder half uur zes brokjes. Schoonebeek is al dagen aan huis gekluisterd. Als hij een uurtje weg wil, voor een krant of een praatje, geeft hij het dier twaalf brokjes. Die hij bij thuiskomst dan weer uitgekost op de mat terugvindt. Maar een voeding overslaan kan ook niet. Poes begint dan de miauwen van de honger en dreigt de tanden in de lederen band van een oud boek te zetten.

Dus zit Schoonebeek thuis. Dag en nacht. Brokjes geven, beetje lezen, brokjes geven, dutje doen, brokjes geven, Duveltje drinken, brokjes geven, even zuchten. Dag in dag uit, 24 uur per dag.

Hij eet nauwelijks, want dat vindt hij een beetje asociaal naast dat hongerige beest. Hij… ach, hij kan het eigenlijk niet anders samenvatten: hij lijdt.