>  home

 

   >  speciaal

 

   >  auteurs

 

   >  teksten

 

   >  brabants

 

   >  audio

 

 












 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

inhoud Jan de Jong  <       

 

Schoonebeek  <    

Schoonebeeks

               Donderdag

________________________________  [28 april 2011 - nr 248)

              

 

 

Geen bloemen

 

Komt het door de warme nachten? Of door de drank van de vrijdag ervóór? Van de drukte in het café? De drie nieuwe haringen van vlak voor het slapen gaan?

Schoonebeek weet het niet. Maar hij heeft wel slecht geslapen. Zowat alle hele uren langs zien komen. En dan ook nog eens vanaf zeven uur ’s ochtends langzaam het bed uit zweten hè. Geen wonder dat hij die zaterdag al om half tien buiten loopt. Met de pest in het lijf. En dan is er nog nergens een kop koffie te koop ook. Veel te vroeg.

Dan maar naar de markt voor een korte expeditie langs zijn hofleveranciers. Pinda’s bij Luc de Liefde, oude kaas en eieren bij Bastiaansen uit Molenschot, nieuwe nieuwe haringen bij Hans Tol. En verder nog wat appels en peren bij een kraam waar het niet zo druk is.

Er zijn zo vroeg al wonderbaarlijk veel mensen op de been. Hier en daar wordt er zelfs al geschuifeld. Een ouder echtbaar sombert Schoonebeek tegemoet. Als ze hem passeren hoort hij haar mompelen: ‘Zal ik dan nog maar even bloemen halen?’ Waarna de markt gedurende anderhalve seconde de adem inhoudt. Dan riposteert de man met luide stem: ‘Nee, geen bloemen! Niks!’

Ai, die kwam aan! Mensen proberen te doen alsof ze het niet gehoord hebben en sjokken verder. Schoonebeek laat de reprimande even op zich inwerken, terwijl hij het voortschuifelende echtpaar een ogenblik nakijkt.

En op dat moment bemerkt hij pas de zon, die zich tussen de kramen door een plaatsje op het Koningsplein aan het veroveren is. Waarop hij besluit dat het leven nog lang zo slecht niet is.