________________________________  [8 september 2011 - nr 258)

Big Brother in Stappegoor

Schoonebeek houdt van een compacte stad. Zo eentje waar alles in tien minuten te belopen is. Den Bosch, dat idee. Maar ook in Tilburg kan hij vanuit zijn mooi centraal gelegen woonst de belangrijkste overlevingsmiddelenzaken (boekhandel, café, slijter) wel bereiken in de tijd die daarvoor staat. Hij heeft dan ook geen auto nodig.

Behalve als hij, zoals gisteren, uit vriendschappelijke overwegingen op de zo tragisch tot ‘FLOT’ hernoemde lerarenopleiding in Stappegoor moet zijn. Da’s een halfuur lopen en er dreigde regen.

Dus daarom mocht de automobiel weer eens van stal. Dat is een zo goed als nieuwe Ford Escort uit 1987. Bruin, zoals auto’s toen waren.

Te bestemder plekke bleek de FLOT-parkeerplaats zich in een ongekende populariteit te mogen verheugen. Vol. Een hulpvaardige parkeerwachter wees Schoonebeek daarom door naar de parkeergarage onder de Euroscoopbioscoop. Dat kostte maar één euro en daar wilde Schoonebeek niet moeilijk over doen. Hij parkeerde de Escort en spoedde zich naar zijn afspraak.

Maar terwijl hij daar zo zat, en een hulpvaardige secretaresse lief de lauwe koffie uitserveerde, vroeg hij zich inenen af waar hij zijn parkeergaragekaartje toch gelaten had.

In de borstzak van zijn jasje.

Met zijn hoofd meer bij de genoeglijke kout dan bij het kaartje, haalde hij het ding tevoorschijn en liet het wat tussen zijn vingers ronddrentelen. Een vluchtige blik.

Nee! Zag hij dat goed? Een tweede, nu scherpe observatie volgde. Ja, hij las het goed. Min of meer verbijsterd toonde hij zijn koffiegenoot het kaartje. Daar stond het. Gedetailleerd. Keurig uitgeprint.

Ingang 5  7-9-2011  13:58  Kaartnummer 219817

Tot zover niet verontrustends. Maar direct daaronder volgde het kenteken van die goeie, ouwe, brave Escort. Hoe kwam dat nummer daar? Wat had de gemeente Tilburg te maken met de aanwezigheid van Schoonebeeks auto in één hunner parkeervoorzieningen? Mocht dit wel? Ging hij nu post krijgen over de nieuwst filmvoorstellingen? Hij was immers bij een bioscoop gesignaleerd. Werd hij straks door twee robuuste agenten opgewacht als bleek dat hij nog een vergeten boete had openstaan?

Schoonebeek voelde zich inenen heel klein. En treurig. En ook een beetje bang voor die grote broer. En hij dacht alleen nog maar: Schaam u, mijnheer de burgemeester!

(En dat hij, later, na betaling, zonder voor de slagboom te hoeven wachten, zo maar door kon rijden naar buiten, was weliswaar makkelijk, maar niet geruststellend. Op het stadhuis wist Peter Noordanus dat Schoonebeek weer op weg was naar huis.)