________________________________  [15 december 2011 - nr 269)

Leren (of) denken

In de tijd dat Schoonebeek nog regelmatig onderwijs verstrekte, vond hij het best wel belangrijk dat zijn studenten iets van zijn colleges opstaken. Over de hoofse liefde bijvoorbeeld. Of over Kants baanbrekende visie op de schone kunsten. Maar als zij dan op een tentamen niet verder kwamen dan een loepzuivere reproductie van het geleerde, dan kregen ze toch echt niet meer dan een 6. En een 6 was volgens Schoonebeek toch wel iets waar iemand zich vreselijk voor diende te schamen. Een zéér onvoldoende voldoende.

Nee, het werd pas interessant als de kandidaat zelf iets aan die kennis had toegevoegd, liefst iets verstandigs. Want leren was allemaal leuk en aardig, maar denken, daar wilde hij de aan hem toevertrouwde adolescenten toch liever op betrappen. Daar had je tenminste wat aan.

Maar ja, Schoonebeek heeft inmiddels al bijna vijftien jaar geen studenten meer. Allemaal de schuld van het door een onbekende heeroom nagelaten kapitaal. Dat stelde hem indertijd in staat te stoppen met het verrichten van betaalde arbeid. Waarna hem slechts het lege bestaan van een stadswandelaar een stukjesschrijver restte.

Ach.

Zijn visie op onderwijs is door deze nieuwe vrijheid evenwel onaangetast gebleven. Het vond het dan ook nogal schokkend toen hij van de week zijn bloedeigen minister-president de scholing van Afghaanse politiemannen in Kunduz hoorde accrediteren. Mark Rutte was daar op bezoek geweest en had de stand van de opleiding dus met eigen ogen kunnen vaststellen. ‘De Afghaanse agenten hebben meer geleerd dan gedacht!’ riep Mark met de hem kenmerkende geestdrift. Verrukt klonk het. Dat was het woord.

Maar Schoonebeek zakte de moed in de schoenen. ‘Meer geleerd dan gedacht.’ Dat werd dus niks daar in dat onherbergzame land. Zijn oplossing? Meteen stoppen en naar huis komen. Voordat er daar nog meer geleerd en nog minder gedacht wordt.