________________________________  [3 mei 2012 - nr 280)

Krantenboer

Omdat Schoonebeek graag een beetje op de hoogte blijft, verlaat hij iedere morgen om half tien zijn woonst teneinde zich een aantal dagbladen aan te schaffen. Welke kranten zich in zijn kooplust mogen verheugen en hoeveel hangt altijd een beetje af van het ochtendnieuws. Op de radio, want hoewel er geen haan naar zou kraaien, is Schoonebeek nog wel erg van de generatie die voor zes uur ’s avonds de televisie liever niet aanzet.

In geval van een kabinetscrisis in Nederland koopt hij niet alleen Trouw en De Volkskrant, maar is hij ook wel een beetje nieuwsgierig naar het commentaar van de buren. De Morgen en De Standaard gaan dan mee naar huis. (Hoewel, naar huis, eerst moet die hele stapel mee op cafébezoek voor goede koffie, minzame conversatie en een eerste trappist.)

Als er in Engeland iets aan de hand is, zoals een Londense burgemeestersverkiezing, dan staan The Guardian, The Times en als Schoonebeek geluk heeft The Independent op het kassabonnetje. Soms waagt hij zich zelfs aan de Frankfurter Algemeine. Leuk fenomeen, die Piratenpartij bij de oosterburen.

Schoonebeek koopt zijn kranten altijd bij een gerenommeerde boekhandel. Maar daar was het laatste weken ook een beetje crisis. Of een beetje, er werden geeneens kranten meer geleverd. Wat wel een behoorlijk deprimerend gezicht was, zo’n nieuwsloze voorgevel.

Afgelopen zaterdag bleek dat het nog erger kon. De boekhandel was min of meer gered (het stond nota bene in de krant!), maar de dagbladenuitgever moest het blijkbaar eerst nog zien. En leverde derhalve mondjesmaat. Twee Trouws en vijf Volkskranten. Waar ander hele stapels lagen. Het gaf ‘Boekhandel Gianotten’ (zoals hij gelukkig weer mag heten) nog meer het aanzien van een Oostblokwinkel. Schoonebeek pinkte een voorzichtige traan weg toen hij aarzelend een Trouw uit het rek nam. En er slechts één zielig exemplaar achterbleef.

Het was zaterdagochtend. Nog niet eens tien uur.