________________________________
[12
januari 2017 - nr 298)
Pijn
Schoonebeek heeft last van zijn rug, maar de dokter en
fysiotherapeut zeggen dat dat niet zo is. En dus verkeert
Schoonebeek in grote onzekerheid over zijn gevoelens. Misschien dat
een third opinion uitkomst biedt. Weshalve hij zich op Gladde
Zaterdag naar een bevriend therapeutisch centrum begeeft, teneinde
daar aan een tafeltje bij het raam een paar Duvels tot zich te
nemen. Dat zou toch moeten helpen, nietwaar?
De
heenweg verloopt glibberig, Schoonebeeks tred wordt met de minuut
onzekerder. Bij het oversteken van een spekgladde straat vraagt hij
zich zelfs een ogenblik af, of hij hier wel verstandig aan doet.
Maar hij is nou eenmaal een doorzetter. En het gaat goed. Dat wil
zeggen: het gaat nét goed. Want op een meter of vijftien vóór de
entree van het beoogde zorgcentrum maakt hij een lelijke uitglijder.
De rechtervoet raakt zomaar het contact met de gladde keien van de
Oude Markt kwijt en de linker kan nog maar net op tijd bijsturen en
een wankel evenwicht herstellen. En dat was net iets te veel
inspanning, voelt Schoonebeek terwijl hij een ogenblik onbeweeglijk
de nieuwe balans ondergaat. Alle spieren in het linker bovenbeen
hebben zich voor deze reddingoperatie tot het uiterste aangespannen.
En weigeren nu tot hun oorspronkelijke stand terug te keren.
Met één
onzeker en één verkrampt been is het kwaad wandelen. Maar
Schoonebeek is een man met een missie. Die na een korte spanne tijds
schuifelend zijn weg vervolgt naar een ongetwijfeld warme ontvangst
in zijn favoriete medische voorziening. Die laatste vijftien meter
kosten hem een minuut of drie, die zich in zijn geest presenteren
als drie volle kwartieren. Maar dan is hij er toch.
Binnen
is het goed. Er staat weliswaar nog een kerstboom, maar de niet al
te luide muziek is therapeutische jazz. Schoonebeek knapt er al
meteen een beetje van op.
En als
een jonge serveerster dan ook nog eens toesnelt om hem naar zijn
tafeltje te begeleiden en vlug de gevraagde Duvel te gaan halen,
weet hij het zeker: zijn pijn is echt, maar met goede zorg is die
best een beetje draaglijk te maken.
|