INHOUD JAN DE JONG
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO

CuBra

 

Homohuwelijk

Schoonebeek is ooit eens een paar jaar getrouwd geweest. En behalve een halve handvol lieve kinderen, heeft hij daar nog weinig mee. Niet dat hij iemand is van uit-het-oog-uit-het-hart, maar voor zijn ex maakt hij graag een uitzondering. Die kinderen zijn inmiddels alledrie aan de wijze kant van de twintig beland. En waar de vrouw die ooit zijn betere helft was, uithangt, daarvan heeft hij geen idee. Als hij in het gezelschap van zijn kinderen verkeert, wordt het mens zorgvuldig buiten de conversatie gehouden.

Dus om nou te zeggen dat Schoonebeek de aangewezen figuur is om verliefde lieden in de echt te verbinden, nee.

Toch ligt de vraag er.

Onbezoldigd (dat wel!) ambtenaar der burgerlijke stand. Omdat mensen die zijn stukjes kennen, blijkbaar om de bekende mopperaar hebben verzocht.

En Schoonebeek lijkt het ook wel iets. Zeker nu hij begrepen heeft dat dat “onbezoldigd” in de op handen zijnde benoeming met een korreltje zout genomen dient te worden. Er blijkt ook nog zoiets als een onkostenvergoeding te bestaan, die volgens zijn informant creatief ingezet mag worden. Dus wat let je?

Schoonebeeks terughoudendheid heeft te maken met de recente publiciteit die rondom de trouwambtenaar is opgeflakkerd. Over de homohuwelijken. Daarover wil hij nog wel graag even het naadje van de kous weten.

Omdat het maandag is en de temperatuur in de zon en uit de wind alleszins draaglijk, heeft hij bedongen dat het overleg plaatsgrijpt op het terras voor Meesters. Dan hoeft de Juridisch Medewerker Bestuursdienst Gemeente Tilburg ook niet zo ver te lopen. De ambtenaar in kwestie blijkt een joviale dertiger te zijn, die met een natte vinger te lijmen is. Waardoor het tweetal alras achter twee ferme glazen Duvel zit.

‘Hoe zit dat met homo’s die trouwen?’ wil Schoonebeek na een paar inleidende schermutselingen weten.

‘Die trouwen gewoon,’ legt de jurist bereidwillig uit. ‘”Dan verklaar ik u nu man en man” zeg je dan. Of “vrouw en vrouw” natuurlijk.’

‘Ach ja,’ doet Schoonebeek achteloos. ‘Potten trouwen natuurlijk ook.’ En hij houdt de blik strak op de deur van Meesters gericht, teneinde de ober de wenken zodra de gelegenheid zich voor doet.

‘Heb je daar soms moeite mee, met homoseksualiteit?’ vraagt de jurist achterdochtig.

Schoonebeek schrikt. ‘Nee hoor,’ verzekert hij de beambte. ‘Sommige van mijn beste vrienden zijn homo’s. En dat van die twee huwende dames lijkt me nog wel opwindend ook.’

Waarna er een knetterende stilte valt.

‘Maar?’ hengelt de rechtsgeleerde bekwaam.

‘Kussen die vrouwen elkaar dan ook?’

‘Ah, je hebt moeite met de kus!’

‘Nee, nee, integendeel!’ voelt Schoonebeek zich een tikje blozen. ‘De kus lijkt me juist enorm spannend!’

‘Maar?’ heropent de jonge meester na een nieuwe pauze.

Schoonebeek dubt over zijn reactie. Maar kan die dan toch niet voor zich houden. ‘En de mannen?’

De jurist doet alsof hij nadenkt. ‘Die kussen ook!’ roept hij dan vanachter een brede glimlach.

Schoonebeek maakt op dat moment juist het V-teken naar de ober, die dat onmiddellijk en correct interpreteert door binnen twee verse Duvels te gaan opdiepen.

‘Dat moet allemaal?’ herneemt Schoonebeek de conversatie als de flesjes gebracht zijn.

‘Ja,’ weet de jurist. ‘Je kunt geen ambtenaar van de burgerlijke stand worden, als je geen homo’s wil trouwen.

Schoonebeek knikt dat hij begrijpt, dat het hier een principekwestie betreft.

‘Maar even los van de principes?’ informeert hij dan.

De gemeentejurist schudt zijn hoofd, ten teken dat hij Schoonebeek nu even niet kan volgen. ‘Ben je nou voor of tegen het homohuwelijk?’ Het klinkt wat ongeduldig.

‘Vóór!’ biecht Schoonebeek op uit het diepst van zijn overtuiging. Hij kijkt de jurist schuldbewust aan.

‘Ik vind alleen kussende mannen zo vies!’ gooit hij er dan in al zijn naïeve oprechtheid uit.