Celcius

Schoonebeek en zijn Duvel kunnen allebei nogal slecht tegen de warmte. Dat weten ze van elkaar. En daar houden ze ook allebei rekening mee. Ze blijven binnen. Schoonebeek is in het gelukkige bezit van een vrij forse logeerkamer die hij ‘de bibliotheek’ heeft gedoopt. Alle wanden zijn bedekt met goed gevulde boekenkasten. En die boeken staan ook nog eens netjes geordend, soort bij soort: romans, poëzie, literatuurgeschiedenissen, andere naslagwerken, biografieën en nog een paar metertjes met wat onbestemd spul – meestal curieuze krijgertjes. En binnen deze ordening staan alle boeken er ook nog eens alfabetisch op schrijver. Had Schoonebeek de rest van zijn leven maar half zo gedegen op de rails, dan zou hij een voorbeeldig burger zijn.

Verder staan er in die bibliotheek een schrijftafel, een leunstoel, een cd-machine, een schemerlamp en een koelkast. En daar woont de Duvel.

En terwijl buiten de temperatuur de 30º met gemak voorbij wandelt, houdt Schoonebeek zich binnen op temperatuur met ijskoude duveltjes. En met poëzie.

Al sinds zijn vroegste jeugd verkeert Schoonebeek in de absolute zekerheid dat de dichtkunst pas echt goed tot haar recht komt, als je er iets te drinken bij hebt.

Vandaag leest hij Riekus Waskowsky, de zo tragisch vergeten Rotterdammer die bij leven landelijke faam bereikte met zijn bundel Slechts de namen der grote drinkers leven voort. Het is een titel waar Schoonebeek hoop uit put.

Hij leest:

omdat ze het zo fijn vond, dat de ijsberen wit zijn en

van bosbessen houden, draaiden we ‘Mingus, Oh Yeah’

op die hifi platenspeler in luxe houten cassette

met beschermkap, 4 snelheden en gevoelige naald.

‘Don’t let them drop that bomb on me, o Lord’

‘Don’t let them drop that bomb on me, o Lord’

Dat was wel heel gevoelig, de dood – het wie, wat,

waar, hoe, waarom en wanneer, bijvoorbeeld…

De wijn was op, de schaakpartij verloren en m’n ball-

point uit die voordelige aanbieding met 25 centen

korting schreef ook al niet meer.

Toen typte ik op de schrijfmachine: Duino is

een dorpje aan de Golf van Trieste, waar het goed

elegieën schrijven was. Dit is de elfde, het gekkengetal.

Daarom (o Lord) laat ze toch alsjeblieft de bom

niet op die arme witte ijsberen gooien – en ook niet

op de bosbessen.

Dit is poëzie die naar meer smaakt, denkt Schoonbeek. En hij haalt nog een flesje Duvel uit de koelkast. En terwijl buiten Celcius 34º aangeeft, is het aan de Golf van Trieste nog best wel uit te houden. Geen hittegolf. Alleen maar godzalige leegte.

Riekus Waskowsky: Verzamelde gedichten. Samengesteld door Rien Vroegindeweij en Erik van Muiswinkel. Amsterdam 1985.