Enquête

Toen Schoonebeek drie keer tevergeefs langs het meisje met de vlechtjes en de vragenlijst was gelopen, begreep hij dat hij niet tot de doelgroep behoorde.

‘Waar is het voor?’ informeerde hij niettemin.

‘Vruchtenshampoo,’ antwoordde het meisje langs hem heen de Heuvelstraat afspeurend naar mogelijke cliëntèle.

Schoonebeek liet het woord met enkele seconden vertraging zijn hoofd binnen.

‘Vruchten, shampoo,’ analyseerde hij vervolgens de samenstelling luidkeels. ‘Wat is dat?’

‘Gewoon shampoo met vruchtengeurtjes,’ was het meisje hem nu al beu.

‘Wat voor vruchten?’ voer Schoonebeek echter belangstellend voort.

Het meisje begon nu ook achter zich de Katterug af te turen. Maar Schoonebeek draaide vaardig met haar mee.

‘Banaan, appel en abrikoos,’ liet ze daarom routineus klinken. En ze zei er niet bij dat ze Schoonebeeks aanwezigheid uiterst hinderlijk vond. Maar zo klonk het gelukkig wel.

‘Banaan, appel en abrikoos,’ stoorde Schoonebeek haar welgemoed verder. ‘In één flesje?’

Het meisje zuchtte.

‘Nee, in drie,’ snauwde ze en liep een tiental meters bij Schoonebeek vandaan, om een passerende dame aan te spreken. Die echter het grijze hoofd schudde en haar weg vervolgde. Schoonebeek liep weer op het meisje toe.

‘Wou ze niet?’ probeerde hij vertrouwelijk te fluisteren. Maar helaas speelde zijn aangeboren treitertoon weer de eerste viool.

Het meisje schoof nu weer een paar meter oostelijker, tot vlak bij de Febo. Maar van de daar verzamelde kroketteneters hoefde zij blijkbaar geen steun te verwachten. Zoals overal aten zij kroketten en bemoeiden zich met hun eigen zaken. Soms is het leven aantrekkelijk eenvoudig.

‘Misschien kun je beter wat jongere mensen vragen,’ verstrekte Schoonebeek een handvol gratis advies. Zijn stem was weer op volle sterkte.

‘Je meent het,’ reageerde het meisje. En zweeg even. Tot haar plots een idee gewaar werd. En ze Schoonebeek eens van top tot teen monsterde.

‘Meneer, mag ik u eens iets over shampoo vragen?’ riep ze toen aanzienlijk harder dan strikt noodzakelijk.

Schoonebeek knikte tevreden.

‘Welke shampoo gebruikt u?’

‘Uh,’ probeerde Schoonebeek nu oprecht mee te doen. ‘Gewoon huismerk.’

Waarop het meisje een schril lachje liet klinken.

‘Huismerk? U gebruikt huismerk? En mag ik vragen van welk huis?’

‘Van mijn supermarkt,’ antwoordde Schoonebeek braaf. En keek hoopvol naar de lijst, waarop zijn antwoord genoteerd zou gaan worden.

Maar het meisje noteerde niets.

‘Dus u wast uw haar wel?’ Ze keek om zich heen. Haar luide spel had inmiddels de aandacht van enkele voorbijgangers getrokken. Een ook twee kroketteneters kwamen naderbij.

‘Hoe vaak?’ klonk haar volgende vraag als een pistoolschot.

‘Elke week wel,’ reageerde Schoonebeek naar waarheid, maar wel wat zachter dan daarstraks.

‘Elke week. U bedoelt natuurlijk: één keer per week. Met shampoo van de kruidenier.’ En ze bestudeerde een ogenblik zorgvuldig haar vragenlijst.

‘In bad, onder de douche of aan de wastafel,’ mitrailleerde ze verder.

‘Douche.’ Schoonebeek fluisterde nu bijna.

‘Naakt?’ Er klonk gegrinnik om hen heen.

‘Wat?’

‘Moet ik de vraag herhalen?’

‘Waar wilt u heen?’

‘Richting waarheid, meneer. Wij van bureau Psycho Lock, willen uw persoonlijkheid nauwkeurig in kaart brengen. Derhalve: kleedt u zich uit om uw haren te wassen of niet?’

‘Nou… nee… ik…’ hakkelde Schoonebeek nog even, voordat hij tussen de lachende omstanders verdween.

Honderd meter verderop stonden een jongen en meisje met blauwe truien het tumult bij de Febo gade te slaan. Waarna ze hun aandacht weer op  het winkelend publiek richtten. En toen de jongen Schoonbeek ontwaarde, toverde hij een glimlach tevoorschijn en kwam op hem af. En Schoonebeek vluchtte ras de Blokker in.