Fout

Schoonebeek is van na de oorlog, dus fout zijn in de oorlog, dat zat er voor hem niet in. Maar daarna heeft hij er toch wel erg zijn best voor gedaan. Zoals in 1977, toen een pukkelige minister van Justitie het kabinet had laten vallen. “Van Agt eruit, en de CPN erin!” riepen sommige onverlaten. En Schoonebeek riep met hen mee.

Of een jaar eerder, toen hij als redacteur van het door werkelijk niemand gelezen periodiek Dolce et decorum pro patria mori, soldaten opriep om hun wapenen niet langer te poetsen.

Of later, in de nu zo onder druk staande jaren tachtig, toen hij in weer een ander maandblad ambtenaren van de sociale dienst, die geheel conform de voorschriften hun ‘cliënten’ op samenwonen probeerden te betrappen, voor collaborateurs uitmaakte. En zo willen hem nog wel een voorbeeld of wat te binnen schieten. Het is allemaal niet wereldschokkend, maar genoeg om er door het Nieuwe Nederland op afgerekend te worden, vreest hij.

En dat staat hem tegen. Want rust, daar is hij de laatste jaren toch wel vooral aan toe. Jaren van maatschappelijke onvrede gaan een mens tenslotte niet in de kouwe kleren zitten. Er komt een tijd dat je eraan toe bent, om je in het verdere leven te beperken tot het van tijd tot tijd strekken der benen.

In plaats daarvan houdt hij nu al weken de gordijnen gesloten en krimpt hij ineen als de bel gaat. Zijn Duvel smaakt hem niet meer, en toch is hij niet in staat iets anders tot zich te nemen. Hij slaapt niet en kijkt alleen nog maar naar de televisie, waarop Haagse politici en hun slippendragers andere politici vonnissen alsof er juist een geheel vernieuwd justitieel beleid is ingegaan, zonder dat Schoonebeek ervan wist.

Een mens zou bijna spijt krijgen van zijn verleden, zoals dat kamerlid dat voortdurend en te onpas roept dat hij niet had mogen inbreken in dat ministerie. Toch heeft Schoonebeek daar ook een beetje een onprettig gevoel bij. Liever had hij gezien dan zo’n man zich fier op de borst klopte, en uitriep dat hij trots was op zijn actieverleden. En dat iedereen die het daarmee eens is, vooral volgende keer weer op hem moet stemmen. Dan zou het misschien nog eens iets worden met dat partijtje van hem. Per slot van rekening liepen er in die kruisrakettendemonstratie indertijd meer mensen mee dan die trotse nummer 2 van de VVD bij de laatste verkiezingen aan voorkeurstemmen mocht incasseren.

Schoonebeek zucht. Omdat hij het ook allemaal niet meer zo goed weet. Wat hij wel weet, is dat zijn eigen roer weer eens helemaal om moet. Hij moet weer leren om van zijn biertje te genieten.