Grote getallen

Schoonebeek wordt gek van grote getallen. Echt zo van die aantallen die je voorstellingsvermogen mijlenver te boven gaan. Een frontale botsing met twee doden kan hij nog wel bevatten. Twaalf slachtoffers bij een treinongeluk lukt ook nog wel. Maar bij vliegtuigen gaat het mis. Dan zijn het er al gauw 350. Hij kan wel zo ver tellen als hij daar zin in zou hebben, dat is het punt niet. Maar 350 mensen die tegelijk om zeep gaan, nee.

Bij Indiase veerboten of Egyptische treinen wordt het nog lastiger. Dan loopt het slachtofferaantal al gauw tegen de duizend. En ten tijde van de Twin Towers zat hij die hele dinsdag hoofdschuddend voor de televisie. Vier vliegtuigen en zo’n drieduizend aardlingen is vreselijk veel. Zo veel, dat het van alle menselijke proporties ontdaan was. Bij drieduizend lachende, huilende, rennende of stervende wezens is de menselijke maat zoek. Wat Al Qaeda ook wilde bewijzen, het is niet gelukt. Want zoals Jan Wolkers al schreef in Kort Amerikaans: wie teveel bewijst, bewijst niks. En toch gaat het om drieduizend keer één. En één begrijpt hij dan weer wel. Waardoor het probleem ontologische vormen begint aan te nemen. In Schoonebeeks hoofd althans.

Maar het kan erger. Wat dacht u bijvoorbeeld van 300.000? Al weken nijgt de teller op de CuBra-website naar die magische 300.000. Da’s teveel voor Schoonebeek. Maar het is ook 299.999 plus één. En da’s mooi. Want die ene, dat wil Schoonebeek wel zijn!

En daarom komt hij nu al weken zijn huis niet uit. Al drie weken lang leeft en handelt hij op de automatische piloot. Computer aanzetten. Internet aanklikken. CuBra oproepen. Teller bekijken. Waarna hij weer vlug de weg terug op gaat: teller uit, CuBra uit, internet uit, computer uit. En dat vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week.

Hij houdt zich daarbij op de been dankzij een gevarieerd dieet van tripel, Duvel, Hoegaarden Grand Cru en olienootjes, dat iedere dag vers door een zorgzame maar stokoude buurvrouw op haar rollator wordt aangevoerd. Soms doet ze er eigener beweging een onsje worst bij. Wat Schoonebeek opeet zonder er echt erg in te hebben.

De eerste keer dat hij een poging deed was hij bezoeker 297.458. Daarna 297.459 en 297.460. Dat ging lekker zo. Maar toen hij meteen daarna weer inlogde kreeg hij nummer 297.464 toebedeeld. Dat was het moment waarop de paniek toesloeg. Als er zomaar drie nummers ongezien konden passeren, zou het best weleens zo kunnen zijn dat straks ook die 300.000ste aan zijn neus voorbij ging. Vanaf dat moment nam hij de telefoon niet meer aan, kreeg de bejaarde buurvrouw de sleutel en wimpelde hij haar verzoeken om geld voor de boodschapjes af met een ongeduldig “later, later”. Waarna het mensje haar gang naar de supermarkt maar weer bekostigde van haar eigen AOW.

Inmiddels staat de stand op 299.020. Van de laatste 2.500 bezoekers is Schoonebeek er 1.788. Dat lijkt een redelijke score, maar het is geen 100%. Schoonebeek begint de laatste dagen ineens erg koud te zweten, als het getal 300.001 voor zijn geestesoog verschijnt. De allerminst irreële kans dat iemand hem vóór is, bezorgt hem schrijnende uitslag in de bilnaad. Maar dat kan ook door het gehaaste afvegen komen. Hoe het ook zij, de faalangst neemt intussen zulke gigantische proporties aan, dan zijn missie welhaast moet mislukken. Geluk kun je afdwingen, dat weet iedere topsporter. Maar tobsporters als Schoonebeek dwingen eerder tegenslag af.

De teller staat op 299.022. Wéér een bezoekje overgeslagen. De volgende is 299.023. En dat geeft de burger dan weer moet. En even later is ook 299.024 binnen.

Maar het gaat moeizaam. De dagen, nachten en bieren gaan tellen.

En bij 299.345 valt hij in een lange en diepe slaap...