>  home

 

   >  speciaal

 

   >  auteurs

 

   >  teksten

 

   >  brabants

 

   >  audio

 

 












 

 

 

 

 

 

 

 

 

inhoud Jan de Jong  <    

inhoud Schoonebeek  <    

Jan de Jong

Schoonebeek

 

________________________________

 

Een hel van een jaar

 

Schoonebeek twijfelt nogal eens als hij een gesprekje op de radio hoort. De vraag? Is hier nu de interviewer aan het woord, of de geïnterviewde? Horende het taalgebruik, lijken er uitsluitend ondervraagde medemensen aan het woord. Die stapelen taalfout op kromme redenering en dat geeft ook niet, vindt Schoonebeek ruimhartig. Die mensen worden bevraagd op hun eigen specialismen. Ze zijn brandweerman, ziekenverzorgende, autoverkoper of hoogleraar astronomie. Taal is zeg maar niet hun ding. Hun gesprekspartners, daarentegen, zijn journalisten. Hoogopgeleide lieden die van het woord leven. En van wie Schoonebeek verwacht dat zij hun materiaal met zorg omringen.

De verslaggever: ‘Ik ben toenlaatst eerst naar de gemeenteraad geweest omdat ik van hun wilde weten wat zij er van vonden.’ Tel de fouten. Zo’n man beweert zoiets gewoon op de publieke radio. Schoonebeek heeft het ernstige vermoeden dat de BBC-collega van deze journalist niet eens zijn eerste uitzending zou hebben overleefd. Maar ja, da’s dan ook wel een forse standaard.

Deze week nog heeft de Britse omroep een trendbreuk laten zien door drie nieuwe nieuwslezers aan te stellen. Twee vijftigplussers en eentje van 62. Want waarom zou alleen jong en mooi de norm mogen zijn?

Maar goed, de taal dus. Deze week kopte Schoonebeeks regionale krant ‘Zeilmeisje misschien uit ouderlijke macht ontzet’. Nadere lezing leerde dat het genoemde meisje Laura Dekker was en veertien jaar oud. Ja, dan kun je natuurlijk ook nog niet goed voor je eigen kinderen zorgen, dat begreep Schoonebeek ook wel. Of nee, het lag anders. Het kind had helemaal geen kind. Had de eindredacteur van dienst toch even een tikje verkeerd geformuleerd.

(Overigens begint Schoonebeek toch wel steeds meer bewondering te ontwikkelen voor die eigenzinnige puber. Dat kind doet wel precies die dingen die het kleine Schoonebeekje vroeger nooit zou hebben gedurfd – maar o zo graag had gewild. Hij is ooit één keer van huis weggelopen, maar keerde ras op zijn stapjes toen zijn moeder hem maande terstond terug te keren. Hij was nog niet tot het einde van de straat gekomen.)

Deze dagen verkeert de radio in een permanente staat van terugblik. En dat is wel nodig ook. Want, zoals een afgestudeerde van één van onze journalistieke opleidingen het van de week uitdrukte: ‘Het was een hel van een jaar.’