Lang, lang, lang

Omdat Schoonebeek zich zo druk had gemaakt over die afschuwelijke Brabantse Beatleliedjes, had hij inenen wel weer lekker de smaak te pakken. Zeker toen hij nog eens met frisse tegenzin in de nieuwe Beatlesbiografie van Bob Spitz begonnen was. Tegenzin? Ach, het boek heeft zo om en nabij de duizend bladzijden en dat vindt Schoonebeek nou eenmaal een heel gesjouw. Je zit er wel de hele tijd mee in je handen, nietwaar?

Hoe anders pakte dat uit. Alleen de proloog al. Schoonebeek was verkocht en wist: dit boek ga ik helemaal lezen.

En dat doet hij nu al zo’n anderhalve week. Keurig gedoseerd om een klein beetje opnieuw met John, Paul, George en Ringo op te groeien. En intussen speelt natuurlijk steeds de goeie muziek op de cd-speler.

Via My Bonnie, Love me do, Please please me en She loves you is hij ondertussen op papier en op cd bij I want to hold your hand en in Amerika terechtgekomen. Een mens reist wat af als ie van boeken houdt.

Intussen gebeurt er wel iets eigenaardigs met Schoonebeek. Toen hij vorige week begon met lezen en luisteren was hij een man die zwaar in de middelbare leeftijd verkeerde. Met alle zuchtjes, pijntjes en kwaaltjes die aan de nazomer van het leven zo’n bijzondere glans geven. Maar dat verdween al vrij snel. Want binnen twee dagen was hij zestien, zeventien. En zat hij samen met zijn helden de Merseybeat uit te vinden. Wat verderop in de week was hij twintig en gilden er meiden als hij zich op straat vertoonde. En sinds gisteren is hij een megaster van drieëntwintig. Die Amerika verovert en ook de rest van de wereld aan zijn voeten weet.

Run for your life. Ja, het kan snel gaan.

Het verschijnsel beperkt zich trouwens niet tot de verschillende leessessies. Nee. Hij wandelt als een heuse rockster door de Heuvelstraat en denkt bij C&A dat hij in één of andere hippe boetiek in Carnaby Street is. Meesters is ineens een pub in Soho en zelfs zijn Duvel smaakt een stuk frisser. En overal staren de meisjes hem aan. Het is uitsluitend aan zijn ongenaakbare sterrenhouding (en zijn legendarische zelfbeheersing) te danken dat ze een beetje op afstand blijven. Maar als hij zou willen…

Als hij na zijn wandelingetje weer thuis komt en boek van Spitz ter hand neemt, ziet hij dat hij al op bladzijde 563 is. It won’t be long.

Zorgelijk.

Want met aftrek van noten en registers heeft hij nog maar een goeie driehonderd bladzijden te gaan, voordat het roemruchte Schoonebeekkwartet uit elkaar gaat. En dan is het afgelopen. Uit. 2007. Tilburg. En meer van dat vreselijks.

Maar voordat de depressie toeslaat, vliegt hij alweer de wereld over. Naar de Filippijnen en Japan. Naar Amsterdam en de veilinghal in Blokker.

Ook ’s nachts droomt hij er een jaar of dertig af en voor het eerst in jaren wordt hij ’s morgens uitgerust wakker. Hij heeft weer zin in de nieuwe dag. Al wordt het wel druk. De tweede Amerikaanse tournee staat op het program. En er moeten ook nog een stuk wat elpees opgenomen worden. Maar als dat ’s avonds allemaal weer achter de rug is en hij een vers Duveltje opentrekt, dan kan hij zo vre-se-lijk tevreden zijn met zichzelf zijn. En Free as a bird.