Mall

Je krijgt Schoonebeek niet makkelijk Tilburg uit. Want waarom zou hij? Als een mens zijn kroeg en zijn boekhandel op loopafstand heeft, blijft er nog maar weinig te wensen over, nietwaar? Bovendien kun je in de Tilburgse binnenstad bijzonder smakelijk en divers eten, bestaan er ruim voldoende winkels om je eens lekker in het pak te laten naaien en dreigt het steeds meer een belangrijk kunstendorp te worden. Je zou het slechter kunnen treffen.

Schoonebeek is bovendien zeer wel tot vergelijken in staat, want ondanks zijn bijna gouden huwelijk met Tilburg is hij zo heel af en toe toch wel vreemd geweest. Soms bevielen die uitstapjes hem geenszins (Parijs, Eindhoven, Mechelen), andere keren des te meer (Londen, Rotterdam, Leuven). Van Londen kan hij zich bijvoorbeeld nog goed herinneren hoe hij zich met zijn zoon en dochter over de Mall van Trafalger Square naar de woonst van de Britse vorstin begaf. Onderweg werden ze ingehaald door een paar handenvol sierlijk uitgedoste mannen op dito paarden, die van zijn lieve dochter meteen het etiket “Raad van elf” kregen opgeplakt. En verdomd, ze waren nog met zijn elven ook.

Dat was drie jaar geleden en eigenlijk was Schoonebeek heel die Mall al weer lang vergeten, maar omdat de laatste tijd de krant er weer vol van staat, haalt hij zich het plaatje nog eens voor de geest. En dan blijkt één en één ineens geen twee meer te zijn. De Mall in Schoonebeeks hoofd (dé mall, zou je toch zeggen, de oermall) is een brede laan door een parkachtige omgeving waar eekhoorntjes op je schoen komen zitten. De drukte van de stad ligt, hoewel hartje Londen, letterlijk achter je. Met vóór je die vierkante blok steen die Engelsen voor een koninklijk onderkomen houden.

Maar in de Tilburgse krant is een mall ineens iets met veel steen en glas en winkels. Even groot als de complete binnenstad, maar dan buiten de stad. De binnensteedse neringdoenden vrezen hun ondergang, maar ja, die vreesden zij ook al bij de komst van Warenhuis De Zon.

Schoonebeek doet er vooralsnog een beetje schouderophalerig over. Hij weet nu al dat hij er nooit één voet zal zetten. En ach, zolang de kroeg en de boekhandel maar op loopafstand blijven en de Mall in Londen, is hij te allen tijde bereid om desgevraagd de Noordzee nog eens over te steken, om met een of andere geliefde over de Mall te kuieren. De enige, de echte, de oermall.

(foto: dé Mall)