Jan de Jong

Schoonebeek

________________________________

Man en poes

Schoonebeek en zijn kat kunnen niet tegen veranderingen in huis. Van katten is dat algemeen bekend. Midas Dekkers heeft ooit ergens geschreven dat het een baasje niet past om te gaan verzitten als de poes op zijn schoot ligt te slapen. Niet dat Schoonebeek de expertise van de mediabioloog in twijfel zou durven trekken, maar een zo overdreven diervriendelijkheid gaat hem toch wel wat ver. Als puntje bij paaltje komt houdt Schoonebeek uiteindelijk toch het meest van zichzelf. Jammer voor Charles; zo heet zijn kat. Een deftige naam voor een dier dat zich daar geenszins iets aan gelegen laat zijn.

Maar nu zijn ze allebei ernstig uit hun doen, Charles en Schoonebeek. Want er is een ramp van mondiale proporties op handen. Schoonebeeks vloer is aan vervanging toe. Nou zouden de twee bewoners van die bovenwoning zelf nooit op het idee gekomen zijn om zich al die rompslomp op de hals te halen, maar toen onlangs een argeloze bezoekster met haar naaldhak een paar centimeter diep door de vloer zakte, omtuimelde en zich ernstig bezeerde, werd hem duidelijk dat er actie ondernomen diende te worden. Maar toen hij zijn handtekening voor de nieuwe vloer zette, leefde Schoonebeek nog in de veronderstelling dat zulks na betaling vrij geruisloos zou geschieden. Pas nadat een al te eerlijke vriend hem erop gewezen had, realiseerde hij zich dat hij vooraf niet alleen de ganse kamer diende te ontruimen, maar ook de huidige vloer met geweld moest verwijderen.

Althans.

Hij zou zulks moeten laten doen, want het gewoon verschuiven van een forse stoel beschouwt Schoonebeek doorgaans al als werk waarvoor atletisch gebouwd personeel dient te worden ingehuurd.

En hierom zit Schoonebeek nu op een stoel in zijn slaapkamer, kat op schoot, bier in de vensterbank, terwijl naast hem een meute luidruchtige jongelui wrede dingen met meubilair en vloerdelen doet.

De vooruitzichten zijn slecht. Morgen komt een daartoe gekwalificeerd vloerenlegger de nieuwe ondergrond plaatsen. En overmorgen komen de sympathieke maar rumoerige jongelui het meubilair weer op zijn plek zetten. En dan moet Schoonebeek weer aan de slag: enkele duizenden boeken mogen op alfabetische volgorde terug op hunne plankjes.

Het zweet breekt hem uit. Charles likt eens wat van het zoute vocht van ’s baasjes onderarm. En begint tevreden te spinnen.