Jan de Jong

Schoonebeek

________________________________

Onrust

Schoonebeek gaat gebukt onder afgrijslijke onrustgevoelens. Amper is hij thuis in Tilburg uit dat uitzichtloze vakantieoord aan zee, of zijn zoon hangt weer aan de telefoon. Hij moet voor vier dagen naar Londen en of vader niet met hem mee wil ‘omdat het de vorige ook zo leuk was met zijn tweeën.’

Bijzonder lief bedoeld natuurlijk. Maar funest voor de gemoedsrust van een heer op leeftijd. Schoonebeek moet vreselijk zuchten van het aanbod. En voordat hij er erg in heeft, heeft hij alweer ja gezegd. Natuurlijk, als een heer ja zegt, bedoelt hij nee. Maar dat weet Schoonebeeks zoon niet. Daarom belt hij een half uurtje later al met de deprimerende mededeling dat de vliegtuigtickets klaar liggen. Ja, het internet hè.

Vannacht heeft Schoonebeek voor het eerst niet geslapen. En hij weet dat er nog zeven van zulke wakkere nachten gaan volgen. Vier vóór en drie ín de Britse hoofdstad. En dan te bedenken dat er genoeg mensen zijn die zo met hem zouden willen ruilen.

Slapeloos naar het plafond starend bedenkt hij wat er allemaal mis kan gaan. Maar hij weet zo gauw niks. Daartegenover verzint hij wel een hoop leuke dingen. Het weerzien met de Tate Modern en met die alleraardigste pub in Notting Hill, alwaar diverse real ales hun opwachting zullen maken. De slentertocht langs de boekhandels aan Charing Cross Road en een fraai concertbezoek. Bovendien, zo heeft zijn zoon hem verzekerd, is het dan toevallig net filmfestival in de stad. Waar ze wellicht ook nog een graantje van kunnen meepikken.

Leuk.

Maar toch.

Thuis heeft hij ook films. En boeken. En bier. En De Pont heeft meestal ook wel iets kunstzinnigs te bieden wat de moeite waard is.

En er heerst rust. De rust van het dorp Tilburg, tegenover de zenuwenstrijd die wereldstad heet. Midden in de nacht knipt hij het bedlampje nog maar weer eens aan, teneinde met lezen de tijd te doen vervliegen. Naast zijn bed liggen de reisgidsen van Marco Polo en Lonely Planet. En de nieuwe boeken van Lia van Bekhoven en Benno Barnard over Londen en Engeland. Erover lezen is best wel leuk, stelt hij vast.

En als hij dan tegen de ochtend bekaf in slaap valt, weet hij zeker dat het allemaal – misschien – wel mee zal vallen.

Of juist niet.

Natuurlijk.