De Bellenblazer

 

Hij ziet kristallen bellen

verwaaien in de wind

en droomt zich in de zomer

weer een spelend kind.

 

Hij wil de kleuren pakken

maar - weg! - ze zijn er niet

en wéér voelt hij teleurgesteld

een bijna broos verdriet.

 

Hij zit daar als een vreemdeling,

Jeruzalem ontwend,

daar niemand meer de glinstering

der regenbogen kent.

 

Zeeuwe 17-1; Coppens 66 & 67

TERUG NAAR BEGIN VAN PAGINA