De Virginia-sigaretten werden ook voor andere doeleinden gebruikt. Deze pakjes, er waren vele merken, hadden in principe elk 4 "kaarten". De voor en achterkant werden keurig uitgeknipt of afgescheurd. Door deze door te knippen had je bijna van het formaat speelkaarten ook "speel"-kaarten.

Alle merken door elkaar had je al gauw tussen de vijftig en honderd kaarten.

Wij speelden dan als volgt.

De stapel kaarten had je in de linker hand met de blanco binnenkant naar boven. Je pakte een kaart van de stapel en legde die, met het merk naar boven, op de grond. De volgende, met de klok mee, legde er zijn kaart op. Dat ging zo door tot je jouw kaart legde op een kaart van je voorganger met hetzelfde merk. Dan was de hele stapel die er onder lag voor jou. Jij begon weer. Soms had je geluk en duurde het even. Soms had je pech en was je na drie keer leggen al zover. Sommige merken kwamen heel vaak voor, zoals "Cross". Andere zoals "Players Navy Cut" bijna niet. Dat waren dure sigaretten met de voor en achterkant van het pakje precies hetzelfde mooie plaatje. Die laatste fungeerden dan ook als joker en als die voorbij kwam kreeg je het hele stapeltje ook. Je kon dit met zoveel personen spelen als je wilde. Iedereen had zijn kaarten altijd bij zich. Ook op de speelplaats in het speelkwartier.

Nu heb ik mijn lagere schooltijd (ik ben geboren in 1945) in Eindhoven gewoond. Ik weet dus niet of dit kaartspel ook in Tilburg bekend was. De sigarettenpakje van Players waren meestal te vinden in de buurt van het vliegveld.