Zelf speelgoed knutselen - Reacties
Stuur ons uw verhaal over hoe u vroeger zelf speelgoed knutselde
Inzendingen: leed@brabantsdagblad.nl

Zelf een fietsklepper maken
bijdragen van: André Witlox en Fons Goudsmit

Een klepper is een herrieding wat je aan de beugel van het spatbord van je fiets kunt maken. Bij het vooruit rijden maakt het ding een voortdurend klepperend geluid. Hoe harder je rijdt, hoe harder het ding kleppert.

Wanneer je per ongeluk achteruit rijdt, dan komt je klepper tussen de spaken en dat is niet zo goed voor je klepper.

Wat heb je nodig om een klepper te maken Een leeg schoenpoetsdoosje (je weet wel, zo'n plat metalen doosje met zo'n raar draaiding opzij om het doosje te openen). Twee houten wasknijpers die goed sterk zijn. Één knijplatje van een kapotte houten wasknijper. (Je kunt natuurlijk ook een hele wasknijper uit elkaar halen: halveren.) Een oude binnenband van een fiets waar je veel ringen van kunt knippen, of enkele sterke elastiken die je van de postbode krijgt. Een stukje vliegertouw of ander dun touw. Een fiets met spatbord vóór. Achterspatbord is ook goed.

• Knip zo'n 10 stevige ringen uit de fietsband.

• Hou de twee wasknijpers onder het lege schoenpoetsdoosje.

• Doe de elastieke ringen een beetje kriskras om het lege schoenpoetsdoosje en de twee wasknijpers zodat de wasknijpers heel stevig aan het doosje vastzitten.

• Dan stop je het ene (halve) wasknijperlatje op de bovenkant van het schoenpoetsdoosje in het midden onder de elastieken ringen. De dikke, platte kant van de halve wasknijper moet op het doosje zitten, de dunnere kant steekt er een eindje uit.

• Dan klem je het doosje met de twee wasknijpers vast aan de beugel van het vóórspatbord (of achterspatbord) zover mogelijk naar de buitenkant van het fietswiel.

• Zorg dat het wasknijperlatje dat uitsteekt maar nét de spaken raakt. Dat is secuur werk om dat goed af te stellen. Als je dat niet secuur doet gaat je klepper steeds kapot of hij draait steeds weg van je wiel.

• Om te voorkomen dat de klepper steeds van je spaken weggaat, knoop je het touwtje om de achterkant van de twee klemmende wasknijpers die onder het schoenpoetsdoosje zitten. Het andere uiteinde van het touw zet je vast aan je stuur. Als je het touw aan je stuur zo vastzet dat je het doosje daarmee een beetje strakker tegen de spaken aan kunt trekken, of juist was meer speling geeft, kun je de klepper vanaf je stuur regelen door aan het touwtje te trekken of niet.
  Bij een klepper die je aan het achterspatbord maakt, maak je het touw vast aan de bagagedrager, maar je kunt dan niets regelen en je moet zo’n klepper wel heel nauwkeurig afstellen.

Foto's: André Witlox

Hoe harder je rijdt, hoe harder je klepper kleppert.

Door de klepper strakker tegen de spaken te trekken kun je nog wat regelen onderweg.

Trek je de klepper te strak tegen de spaken dan schiet de halve klepperwasknijper uit de elastieken en moet je aan het repareren.

Het is de kunst om de juiste afstand en mogelijkheden van je klepper in te schatten.

Rij nooit achteruit met je fiets want dan komt je klepper tussen de spaken, en moet je zeker het zaakje repareren.

Fons Goudsmit (varianten met karton)

Je had twee soorten kleppers. De zachte en de harde.

De zachte werden gemaakt van sigarettenpakjes. De Engelse Virginia-sigaretten als Miss Blanche, Kings Cross, Chief Whip e.d. De kartonnen voor- of achterkant werd doormidden gescheurd, en met een wasknijper op de beugel van het spatbord vastgeklemd.

De harde werden gemaakt van lege schoenpoetsdoosjes en een kapotte (of kapot gemaakte) wasknijper. Die halve knijper legde je met de gladde kant op het doosje. Die werd vervolgens omwonden met stukjes elastiek van kapot geknipte fietsband. Heel strak er omheen draaien. De draaisluiting van het doosje zat aan de buitenkant. Daaraan werd een (vlieger)touw gemaakt dat weer vast zat aan het stuur. Met twee of drie andere wasknijpers werd het geheel aan de spatbordbeugel bevestigd door die onder de elastiek vast te zetten. Als je ging rijden, gingen automatisch, door de draaiing van het wiel, de spaken tegen het houtje aan. Maar er was nooit voldoende weerstand om het blijvend te laten klepperen. Daarom had je het touw nodig om de klepper aan de rechterkant omhoog te trekken via de sluiting, waardoor deze links tegen de spaken kwam.

Het meeste succes had je als je geluidloos aan kwam fietsen en enkele personen (liefst meisjes) stonden op de stoep te praten. Als je vlakbij was trok je aan het touwtje. Altijd wel iemand die schrok.

Barry van Brakel (Esch) 

Dubbele wasknijper om de ratel op spatbordhouder te monteren. Aan deze wasknijper werd een touwtje gemaakt waarmee de fietser de ratel op de spaken kon manoevreren. Een schoenpoetsdoosje gaf een licht geluid. Boenwasdoos gaf een zwaarder geluid.