Und... Tjup

Annelies en Hans komen uit Beieren. Het zijn goede vrienden van een Oosterhoutse familie. Daar waren ze eind vorig jaar op bezoek. Gezellig en weekje logeren. Vooral der Hans is een jolige verschijning. Klein, dik en altijd vrolijk. Hij is slager van beroep en heeft van die dikke worstvingertjes. Iedereen die hij tegenkomt groet hij met een hartelijk Grüss Gott. Er is veel gelachen in die logeerweek. Gezamenlijke herinneringen aan de wintersportvakanties werden door Hans smeuïg opgehaald. Gegierd hebben ze bij veel goede glazen wijn. Dit jaar is er echter een verhaal bijgekomen dat niets met de wintersport te maken heeft.

Hans en Annelies zijn overtuigde katholieken en ze gingen dan ook op zondag graag mee naar de mis van 10 uur. Ofschoon de moedertalen het vroegere universele Latijn vrijwel overal hebben verdrongen, konden de Beierse vrienden de mis hier heel goed volgen. Er was voor hen kennelijk niet veel verschil tussen de vieringen thuis en hier.

Behalve bij het ter communie gaan. Hans schuifelde mee naar voren, blijmoedig rondkijkend en bij ieder oogcontact met een Oosterhoutse gelovige, deze in gedachten een Grüss Gott toewensend. Tot hij plotseling voor de priester stond die hem de hostie overreikte. Daar raakte hij in verwarring. Want naast de priester stond een acoliet die hem devoot de kelk met wijn aanbood om daar de hostie in te dopen. Dat was Hans in Beieren niet gewend. Hij had de hostie al in zijn mond. En wat moest hij nu met die wijn? Een lichte paniek maakte zich van hem meester. Toe zag hij een stukje hostie in de wijn drijven. Het symbool van de verbondenheid met het lichaam en bloed van zijn zaligmaker? Dat zou het wel zijn. Met een snelle beweging van zijn dikke pink viste hij het stukje hostie uit de kelk en stak het in zijn mond. Maar onderweg terug naar zijn zitplaats kreeg hij al het gevoel dat hij het waarschijnlijk toch niet helemaal goed had gedaan.

Thuis aan de ontbijttafel veranderde de aanvankelijk deemoedige communicant weer vlug in de vrolijke slager. Toen hij zijn verhaal voor de derde keer vertelde was het al in de geest van: ‘Und.. tjupp, daar had ik dat stukje van de hostie al te pakken!’ Hij schaterde.