INHOUD HEERKENS
HOME
BRABANT
AUTEURS
TEKSTEN
KUNST
FOTO
INTERVIEWS

Print

Piet Heerkens s.v.d. - De Kinkenduut (1941)
aflevering 2 - 24-03-2004

In et bos

 

De paoikes in et bos

die zie ik lekker slingere,

slingere,

de paoikes in et bos

zie 'k slingere, gruun van mos.

 

De veugeltjes in et bos

die heur ik lollig giechele,

giechele,

de veugeltjes in et bos

die giechele, licht en los.

 

De blaoikes in et bos

die heur ik zuutjes flöstere,

flöstere,

de blaoikes in et bos

die flösteren over et mos.

 

De boome van et bos

staon stillekes te löstere,

löstere,

de boome van et bos

staon lösterend in et mos.

 

De waandeleers in et bos

die moeten euwig jakkere,

jakkere,

de waandeleers in et bos

zie 'k rakken al over et mos.

 

Die heidenen in et bos

wie zou d'r nie op sakkere,

sakkere,

die heidenen in et bos

ze jakkeren over et mos.

 

 

De Bie

 

Om de blommen

vloog 'n bie, -

zie-zie-zie

van zoeme-zomme, -

in die blommen

zaag die bie

volle kommen

een, twee, drie.

 

Aon die blommen

hong die bie, -

zie-zie-zie

van zoeme-zomme, -

uit die blommen

zoog die bie

onder grommen in

een, twee, drie.

 

Bij die blommen

zaag die bie, -

zie-zie-zie

van zoeme-zomme, -

dunne kromme

bloote knie,

rare blommen

een, twee, drie.

 

Om die kromme

bloote knie', -

zie-zie-zie

van zoeme-zomme, -

rontalomme

staak die bie,

't kan-me-nie-bommen in

een, twee, drie.

 

 

Zeeverweer

 

't Zeevert al verschaaie daogen,

't stieft deur d'alderdikste kleer';

hielp et mar, ge sloegt aan 't klaoge:

miseraobel zeeverweer!

 

Triestig kruipen oe gedaachte,

heel de locht drukt op oe neer,

alle monde moppere klaachte:

wè'n ellendig zeeverweer!

 

Zu de locht dan noot meer breken?

Straolt dan 't zunneke noot nie meer?

Zon, allà, leer aaf die streken

van 't vervelend zeeverweer!

 

Toe naa, zunneke, steek dieën viezen,

looien, dooie, nevel neer!

Laot ons langer nie verkniezen

in dees miezerig zeeverweer!

 

 

Sneuw

 

De wereld sneuwt weer onder,

ze wordt weer rein en fijn,

de wereld wordt weer 'n wonder

en kan nie schoonder zijn.

 

De struiken en de boome

zijn sprookjes naa, stuk veur stuk,

daarover moete we droomen

as over 'n groot geluk.

 

Nooit is er de wereld fijnder

as onder de sneuw meschien

wanneer we in al de kender

weer nuuwe Sneuwitjes zien.

 

Toe sneuw, sneuw de wereld mar onder

in blaanke wenterpraol,

toe, toover de wereld mar schoonder,

z'is zónder de sneuw zo kaol!

 

 

Dröpke dauw

 

Dröpke dauw dè-d-aon dè blaoike

hangt te bibberen in de kou,

zilverblinkend bölleke waoter,

geere zing ik over ou.

 

Lekker lollig tinteldingske,

saomengevloeid uit louter dauw,

'k zie oe liever as d'echte perels

aon de oorlel van 'n mevrouw.

 

Trillende, rillende bibberperel,

wittig gloeiend vunkske, - ou

puure blinken is veur mijn 'n

rustpunt in mijn druk gesjouw.

 

Weinig uurkes zulde gij blinken,

want ge bent te teer van bouw,

mar ik dronk 'n dröpke vreugd in,

waoterbölleke lief, aon ou!

 

Moet ik schreuwen as ge daolijk

neervloeit lijk 'n traon van rouw?

'k Weet et zeker, koste 't zeggen,

wel, dan zidde: "Hóé! wè flauw!"