Piet Heerkens s.v.d. - Den örgel (1938)
aflevering 5 - 25-02-04

'T LEEVE

 

'et Leeven is 'nen boemeltrein:

stap-in, stap-uit, - en 't zit nie fijn!

 

Den conducteur laot in, laot uit, -

dan rijen we weer 'n stuk veuruit.

 

Och jao, - et leeven is tóch wel mooi

vanuit den boemel, - 'k zie 't nie nooi!

 

Ellendig is alleen 't gestoot

bij ieder station: den dood!

 

Bij elk station loert Heintje Pik,

en wie d'r uit moet krijgt 'nen tik...

 

Zoo boemele w'ammaol naor ons graf,

al sukkelend op 'ne kiependraf.

 

Mar-kom-allà, - 't hee ook wè véúr

te bóémele naor de hemeldeur:

 

Veur dodsgedaachte, zwaor mar goed,

hedde dan tijds in overvloed......

 

Den D-trein gao mar veuls te snel

naor 't kopstation, - dus naor de hel

 

of naor den hemel, naorvenaant

et kaortje dè ge vruuger naamt.

 

De groote lui gaon mee de snel

ineens naor hemel of naor hel.

 

Wij, tobbers, doen nie aon abuis:

we bóemelen dérde récht naor huis!

 

 

MOEDER DOOD

 

Och moederke, naa zeede dood!

naa rust oe hart, die liefde puur,

oe oog is dicht en zonder vuur...

mijn hart... m'n hart is zwaor as lood...

och moederke, naa zeede dood!

 

Och moederhart, wè waarde goed,

wè waarde zacht en sterk en trouw,

m'n hartebloed, ik kreeg van ou,

geloof en liefde en diep gemoed...

och moederke, wè waarde goed!

 

Oe moederoog, dè-d-is naa toe,

het eerste dè 'k op eerde zaag,

oe oog waorin oe liefde laag,

mijn liever dan al 't eerds gedoe...

oe moederoog dè-d-is naa toe!

 

Och moederke, naa zeede dood,

naa rust oe rustelooze haand,

oe oog, oe hart in 't moederlaand...

mijn hart... m'n hart is zwaor as lood...

och moeder, zeede naa toch dood?!

 

 

PRONTE MOEDER

 

's Lieve Vrouw ha' zeuve vreugde' en

zeuve weeën in d'r hart;

iedere pronte moeder krijgt zoo

van veul zuut en zuur d'r part.

 

's Moederke ha' ok zeuve weeën

en d'r zeuve vreugde mee,

saomengevat in zeuve kender

waor ze van genoten hee...

 

Lief en leed ha' op d'r trekke

kruiskes hars en dwars gekrast,

ieder jaor weer nuuwe streepkes,

nuuw geluk en nuuwe last.

 

Toen de maot van kruiskes vol waar,

hee den hemel heur gehaold;

ál 't gekras is toen verdwene,

't vaogevuur waar afbetaold...

 

Zoo wordt iedere pronte moeder,

as 'n aandere lieve Vrouw,

zaolig deur veul moederweelde,

heilig deur veul moederrouw.

 

Dan, ineens, is 't afgeloope!

Uit mee al die kruiskes is 't!

Al de krasse zijn verdweene,

mee den dood zijn ze uitgewist!

 

 

KENDER EN KOEl

 

"Ziede die koei?

Ziede die koei?

Oogen as proeme zo groot, oei-oei!"

 

"Kek wè se kekt!

Kek wè se kekt!

Witte gij, Kiske, op wie dè se lekt?!"

 

"Bende nie bang?

Bende nie bang?

Pietje, naor óú kekt die koei zo lang!"

 

"Zeede naa gek!

Zeede naa gek!

Kiske, ze stao toch aachter et hek!"

 

"Aoe-kies-kies!

Aoe-kies-kies!

Foei-foei, die koei is zo kaol en zo vies!"

 

"Gao naa toch gaa!

Gao naa toch gaa!

'k Dörf er wel óp te gaon zitten, ha-ha!"

 

Toen loeide die koei,

hoe, wè loeide die koei,

en wè spoeiden ze weg op dè koeie-geloei!

 

Gaa naor huis!

Gaa naor huis!

Bij die koei in de waai daor is et nie pluis!

 

Kaoie koei,

kaoie koei,

ge doet in oe broek van dè loeie, foei-foei!!!

 

 

VAN DE LUIEN BEKKER

 

Daor was er eens 'nen boeremik,

'nen boeremik mee krente

van drie en dartig cente,

en de mik waar lang en dik.

 

En de boeremik laag dik en lang,

al donkerbruin van bove,

te bakken in den ove,

mee 'n kleurken op z'n wang.

 

Toen docht dieën bruine boeremik:

ik vuul me niks nie lekker!

waor blijft dieë luien bekker?!

't Is hier zoo heet, - ik stik!

 

Mar de luien bekker sliep en sliep

en droomde van veul mikke,

mar liet z'n mikke stikke, -

hij sliep verdories diep.

 

Toen wier dieën boerekrentemik

z'nen buik toezjoer mar dikker

en zwart gelijk 'ne nikker...

hij knapte tik-tik-tik......

 

En den bekker die docht, nog half in slaop:

wel potverdie-verdikke,

wè heur ik daor toch tikke?

Toen schrok ie zich 'nen aop!

 

En den aop liep naor den oven toe

en open dee ie 't deurke...

den ove laag vol Turken...

hij schrok...... ik weet nie hoe!

 

Mar den boeremik schoot uit z'n vel:

"Zeg, lamme luilaklekker,

gij bent nie goed veur bekker,

wor stoker in de hel!"

 

En de aop die kwaam beneejen aon

en meldde zich veur stoker,

of aanders mar veur poker,

en Lucifer naam 'm aon.

 

Mar toen de stoker 'n dutje dee......

de hel wier koud en kouwer,

de duuvels blauw en blauwer

en peers as mangelpee......

 

En Lucifer schoot uit z'n vel:

"De hel uit, vadzig verken!

Mijn personeel mot wèrken!

Geen suffers in de hel!"

 

Bij Burgers in den dierentuin

daor ziede d'aope gaopen

en ete, drinke, slaope,

gebraoje zwart en bruin......

 

Dus luilak, noot, oe leeve lang,

ok nie zoo heel-heel-efkes,

gij nichjes en gij nefkes,

blijf wakker aon den gang!

---