As ik naa kèèk, in m'n töntje

dan is alles triest èn nat.

In de borders, rond de vèèver

ènkel afgevalle blad.

Op 't dak van 't schuurke zitte

ènnigte musse èn 'n spreuw.

Wie wit, zitte ze daor te wochte.

Te wochte op den irste sneuw.

In de grond zitte de bolle

van Tulp, Narcis èn Hyacint.

Èn die ligge daor te ligge

tot de Lènte wir begint.

Mar... dè duurt nog wèl 'n tèdje

vur ge daor de neus van ziet.

Mar... ik wor bekaant ( intusse )

van 't wochte kierewiet.

Ik hôop naa dè dieje kaawe wenter

mar hêel gaaw vurbij zal gaon.

Want òn sneuw èn wènd èn rèègen

vèèn ik hillemaòl niks aon.

Ik haaw van 't zinge van de vogels.

'k Haaw van zitte in de zon.

Ik haaw van gruun èn van de blomme.

Ik wo'k mar wir ònt spitte kon.