Piet van Beers
11 februari 2002

 Nôot te oud om te leere

 

De èèrpel beginne wir stèrtjes te krèège

Ik dènk... dè ik ze te wèèrm

op hèb geslaon.

Ons Keej, heej gegromd èn gebromd

bij der èège.

Dèk ha moete strooje...

meej poejer.

Mar....dè hèk nie gedaon.

Ik heb 't al meenige keer

moete heure.

Dèk deeze keer flink

langs de pòt hèb gepiest.

't Vòlgend jaor zal me dè

nie mir gebeure.

't Is sund van die

aanderhalve kiest.

't Toekomend jaor as ik klaor zèè meej rooje...,

haol ik irst 'n bus poejer

in 't tèùnmagezèèn.

Dan zak ze es flink op

der bôlleke strooje.

Dan blèève ze hard.

Èn dan krèèk ze wèl klèèn.

 

---

 

Carneval 1998

 

Nao dè'k mee "Ons Kee", nao de stoet zèè gòn louwe

hè'k wèènig mir van hil 't gebeure gezien.

We ginge van hèùs, al 'n uur van te vurre.

De pèrrepluu mee, want 't rèègent messchien!!!

 

Ik stond aachteraon, mee den hond òn 't riemke.

"Ons Kee" as gewôonlek, wir op d'irste rij.

Want as er hier èrges iets valt te belèève.

Dan isse daor mee derre grèèze wèl bij.

 

De Mòndaggemèèrge, toen hèb ik gekeeke

nòr de Krèùkemis want, die kwaam op de TeeVee.

Èn inpesaant op unnen baand opgenoome.

Messchien doe'k daor laoter nog wèl es wè mee.

 

't Was , (èn dè mèèn ik) 'n fistelek gebeure.

Ik ha nôot gedocht, dè zôiets kos bestaon.

"Ons Kee", kreeg de traone der van in der ôoge.

Èn mèn haor die kwaam stèèl op munne tèbbes te staon.

 

Op zeker momènt, was den hemel verlore.

Gezocht bij de vogels en òk bij de vis.

Den hemel was bove noch onder te vèène.

Dus was de konkluusie dan, dèttie hier is.

 

De Prins, de Kapel, mar vural die schôon koore.

't Volk dè daor allemòl bij wilde zèèn.

't Aaw "Luuvie", dètter òk bij wilde heure.

Mar vural, op de irste plots, onze Marèèn.

 

Vur zieke, aaw meense èn gehèndikèpte

was dees mis 'n hil schôon geburtenis.

As Tilburg TV 't volgend jaor wir gao filme

dan kèèk ik opnuu, nòr de Carnevalsmis.

---