|
CuBra |
|
poëzie
Blauw als ijs
Ontsnapt aan kanker, hartfalen aan de zuigende klei in zijn kamers en aan alle gevaren van eigen verhalen gaat hij zitten, de tafel een eiland midden in de blinde winter van 1946
Alsjeblieft, de rivier lag toen dicht Hij laat vergeelde foto’s neerdalen Natuurgeweld op kiekjesformaat, verkleumde schaduwen en een halve voorbijganger
Op een uitvergrote foto zijn afkomst: vader, moeder, negen kinderen Hogeschooldressuur uit het verleden Donkere, veel te mooie gezichten Zuidelijke verwachting om ieders lippen
Dit is mijn engel, mijn oudste zus, naar Australië geëmigreerd Lachend: Meteen onder een auto gelopen, en dood (Wandelt met duim en wijsvinger door de diepe voren om zijn mond)
En dan terugkomend op het jaar 1946: Op een avond brandde er licht, blauw licht onder het ijs van de rivier Van onze oever tot aan de overkant Dat heb ik later nooit meer gezien
|