Tekst: Pien Storm van Leeuwen

Foto's - Han van Meegeren

Poosplaatsen langs het water
De Mark en de stad Breda

2: De Klokkenberg

Aan de oever van de rivier de Mark werd halverwege de vorige eeuw De Klokkenberg als sanatorium gebouwd. Het woord 'sanatorium' is afgeleid van het Latijnse 'sanare' dat 'genezen' betekent. Het gebied ten zuiden van Breda stond immers bekend om zijn schone lucht en werd heilzaam geacht voor tbc-patiënten.

In de voorgevel van het hoofdgebouw werd een reliëf aangebracht, dat het Zonnelied van Franciscus van Assisië verbeeldt. Dit lied is een ode aan de schepping.

Nagenoeg verborgen ligt op de grens van het terrein van De Klokkenberg en natuurgebied Blauwe Kamer een oude meander van de Mark, die bij de gedeeltelijke kanalisering van de rivier aan de hoofdstroom is onttrokken. Vanaf het Schuitpad, het fietspad op de oostelijke oever van de Mark, is er uitzicht op een waterrijk oeverlandschap dat Het Brabants Landschap hier heeft laten ontstaan. Tegenover de ingang van de verscholen meander, ligt een poosplaats in het bosje langs het fietspad. Pieter Luykx schreef er de poëzie voor.

De dichter liet zich inspireren door het landschap, het levengevende water en de gedachten van Franciscus.

 

De steen waarin zijn gedicht gebeiteld is, ligt aan de voet van een oude els, die zijn eigen gang gaat, de seizoenen volgt, er gewoon is of er nooit iets gebeurt.

In het gedicht is naar de vorm gekozen voor de dactylus, de versvoet met één lange en twee korte lettergrepen; men hoort als het ware op die manier het ritme van het water, dat voort klotst in eindeloze deining.

 

 

 

laat mij maar de zuivere leegte

het levende water

het lied van de zon

laat mij maar de boom boven mij

of er nooit iets gebeurt

 

 Pieter Luykx