Tekst: Pien Storm van Leeuwen Foto's - Han van Meegeren |
Poosplaatsen
langs het water 3: De Blauwe Kamer
Het natuurgebied Blauwe Kamer, langs de Mark ten zuiden van Breda, ontleent zijn naam aan een klein stenen huis met blauw leien dak, dat op een omgracht perceel aan de rivier lag. Het woord 'kamer' komt van het Latijnse 'camera' dat gewelf en stookplaats betekent. Op een kaart uit 1621 staat het huisje getekend met duidelijk blauw ingekleurd dak. Aangenomen wordt dat het tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd verwoest. Vlakbij de plek waar het heeft gestaan, ligt de hoeve die de naam Blauwe Kamer heeft overgenomen. Net als het verdwenen huis ligt de hoeve wat hoger dan de weiden, die aan de Mark grenzen. Bij hoog water blijven plek en toepad droog. De Mark was tot in de vorige eeuw een tijrivier. Eb en vloed waren tot ver in het achterland merkbaar. Niet alleen hoge vloed, maar ook overstromingen als gevolg van grote regenval, konden de veiligheid bedreigen. Snel stijgend water, het 'ijlend tij', is nog steeds actueel als bedreiging voor huis en have. Volgens Het Brabants Landschap, dat het natuurgebied beheert, is er hier en daar nog sprake van 'blauwgrasland', hooiland waarin gras met een blauwachtige aarpluim groeit. Pien storm van Leeuwen liet zich inspireren door het schilderachtig gegeven dat de kleur 'blauw' op zoveel manieren te beleven is in Blauwe Kamer. Dat geldt ondermeer voor de plaats, waar de dichtsteen ligt in de schaduw van een oude eik nabij de hoeve. Langs het pad dat voert van de stuw in de Mark naar de Galderseweg, kan men stilstaan bij het blauw van de schaduwplek en lommerrijke laan, bij het vertenblauw van een bosrand aan de overzijde van de rivier, het hemelsblauw van de ijle verten erboven en de weerspiegeling ervan in het water. blauwgras wildert groene weiden tussen houtwal en rivier hoogte nodigt er tot blijven veilig heem bij ijlend tij bouw hemelstenen welf en schouw en leen aan verten venster schuil onder schaduwblauw Pien
Storm van Leeuwen
|