Emo Fysk Sudergård

poëzie

Breuklijnen

was het nog in mijn elfendagen
dat zij die mij in bloed met namen doopte
in blind vertrek mijn tranen droeg?

er was de vlucht op boerenland
van hooi en koeien die
de scheuren in mijn hoofd niet kenden

de ogen dicht zie ik het kind dat in de nacht
met dichtgetrokken wensgordijnen
zijn hart over de hekel haalt

terwijl je roert in foute koffie
mengen beelden zich met moedermelk
tot de deur de sponning proeft

ben je verder weg dan ooit