Vijf
gedichten voor Kristina
01.De
beminnende duivel
thuis wacht
mijn engel
en ik ga vreemd met de duivel
wij dansen, draaien in elkaars armen
innig zoenend, vuurwerk en glitter
in de nacht, tegen een decor van
druipende passie en romantiek
thuis wacht mijn engel
en ik ga zuipen met de duivel
en we lachen en we lallen
totdat we bijna omvallen
en daarna keren wij weer
want ik wil meer, ik wil meer
thuis wacht mijn engel
en ik speel met vuur
wachten is tijdverspilling
en mijn leven is duur
ja, thuis wacht mijn engel
en ik snuif met de duivel
ik snuif het leven en de chaos
zwalk nogmaals van kroeg tot kroeg
wijs naar de zondaars
en de ochtend valt vroeg
terwijl ik neuk met de duivel
mijn fallus in het geile nat penetreer
en haar stoom inademend
zuig ik haar ziel leeg
terwijl zij nagels in mijn reet zet
en zuip weer verder met de duivel
mijn engel zal reeds slapen
in het eenzame ochtendlicht
ik wil meer, maar ondanks alles
de kroegen, zij gaan dicht
dus zwalk en strompel door
ja, ik zwalk met de duivel
maar weet niet waarvoor
dus keer naar huis
en maak haar wakker
mijn geliefde, mijn engel
en met de mooiste kijkers kijkt ze mij aan
met haar hese stem kan ik nog net verstaan
jij bent mijn schoonheid en mijn pracht
mijn duivel in de nacht
02.Mijn lief
is een hoer
mijn lief is
een hoer
maar dan wel de mooiste
zoals haar glimlach mij betoverd
en mij keer op keer bemind
met gesloten ogen, ja
mijn lief is een hoer
en soms dan praten we nachten lang
al heb ik maar een uur
en al zou ik willen dat de conversatie
zich de hele nacht zou voortzetten
om alleen maar bij haar te zijn
mijn lief is een hoer
de lekkerste, geilste, zelfs natste
al doet ze dat met spuug
gewoon, omdat ze niet echt opgewonden raakt, zegt ze
maar volgens mij heb ik haar toch een aantal keer
tot een hoogtepunt gebracht
mijn lief is een hoer
en de seks is als een ouderwetse, stompende
jaren zeventig soulplaat, waar Tarantino
jaloers op kan zijn en het zo op één
van zijn soundtracks zou willen zetten
ja, mijn lief is een hoer
wel honderden keren zeg ik dat ik om haar geef
en dan lacht ze en geeft me een verlegen duw
zij is zoals niet één vrouw mij heeft begeerd
of in ieder geval mijn hart sneller laat kloppen
mijn lief is een hoer
en ik weet dat ze soms
best wel met mij zou willen drinken
en praten tot diep in de nacht
maar je moet mij maar durven vragen
mijn lief is een hoer
en ondanks onze liefde voor elkaar
vertel ik haar dat het over is, vanavond nog
want iedere dag krijgt ze mij
slechts een uur, langer kan ik haar niet verdragen
03.Lieve
Kristina
lieve
Kristina, hier lig je dan vreedzaam en stil
't spijt me dat ik geen seks meer met je wil
of dat ik je soms maar blijf aanstaren
maar je huid krijgt al zo'n eigenaardige kleur
soms word ik misselijk zonder het te verklaren
mijn vrienden zeggen: Kristina is niet meer
maar Kris, ik word zo moe van dat gezeur
zeg nou eens wat
je had immers ook een grote mond
toen ik daar zomaar met mijn geladen geweer
na al die jaren weer voor je stond
en toen je daar uiteindelijk lag, op de vloer
keek je even verbaasd, daarna weer stoer
je wou nog iets zeggen
maar hebt alleen maar gejankt
sindsdien is het stil in huis, Krisje bedankt
04.Dronkenzerk
o, vurige
koorts, verzet mij
door schoonheid verspild
mijn lichaam trilt
terwijl ik vecht tegen tij
de aarde beweegt, mijn voeten willen niet mee
het paradijs wil me als voer
laat me neuken, de dode hoer
verdrinken in haar ijlende zee
geef mij de moed die eens verdween
huilend om vertrouwen
liggend op een grafsteen
vanaf de tuin die ik heb mogen bouwen
een oude, kuchende man
neemt mijn angst naar zijn getekend gezicht
staand in het gezonden licht
zodat het donker zijn gelaat beschermen kan
de schreeuw van genade, kotsend
naar de moordenaar, geboren om te rennen
vallend om aan de ellende te wennen
mijn bloedig kleed heeft het wapen verraden
die oude komt mijn richting in gelopen
iemand, help me, waarom is er niemand?
ik ben het, vastgevroren op het land
verlaten door doodsangst ineengekropen
geef mij de moed die eens verdween
huilend om vertrouwen
liggend op een grafsteen
vanaf de tuin die ik heb mogen bouwen
niets, nee, niets maakt nog uit
misschien ging ik te ver heen
maar alsjeblieft, laat me teruggaan
naar waar ik stond, ik kan niet alleen
geef me dat gevoel van twijfel
behandel me als een hond
onverhoord en onwetend
zucht de wind in mijn longen
langzaam klopt mijn hart door
voorzichtig ademend, in vreugde ontsprongen
rot op, engel, ik laat me niet ter ziele gaan
want ik ben er nog niet klaar voor
05.Alsof
je bij me bent
alsof je bij
me bent
en we lachen met elkaar
je weer bij me bent
even streel je door mijn haar
en het haar valt voor mijn ogen
met een brok in mijn keel
zie ik je steeds weer
en toch je bent niet meer
nee jij bent niet meer
lieve K. weet je nog
stomdronken vielen wij
in het museum tegen de schilderkunst
waarvan we de afbeelding niet meer konden zien
daarna nog een tripje over de tong
en we vrijden tot de ochtendzon
K. als ik nu een nacht zou doorhalen
moet ik 3 dagen bijkomen
want die tijden zijn voorbij
ja de tijden gaan voorbij
of die dag van de ontruiming
dat ze ons van het dak moesten spuiten
en jij de M.E. uitschold, dat was tof van je
ik voel soms nog steeds die klap
op mijn hoofd, weet je
dat het kraakpand inmiddels
alweer maanden leegstaat
en K. dat nog steeds niemand geholpen is
en jij hier niets aan hebt
dus waarom vertel ik je
K. ik mis je soms zo ontzettend veel
dat het soms is alsof ik je ruik
je lichaam een mix van babybilletjes en rozengeur
en soms een vleug van pathoulie , doffe
zwarte haren en sensuele lippen, ik mis
de vreemde tekeningen die je maakte
wanneer jij je verveelde, ook al zou ik ze nooit begrijpen
en K. sorry, maar ook ik heb geprobeerd
je voor te stellen alsof je bij me bent
maar het is nooit weer
nee K. is niet meer
