Frans A. Brocatus - gedichten

---

KROON

daar staat zij aarzelt aan
de rand van dans en spant

boven haar heupen
een kroon zij houdt zich vast
in haar jurk een kelk

voor hem hij leest haar spellend
in spieren een opgedragen alfabet.

---

VROUW IN HOTELKAMER

een koffer in een hoek gezet,
een jas over een stoel gehangen
haar lippen bijgeverfd om dan:

gezeten op een leeggeslapen bed
haar schouders toegevouwen
(een zwaan in een vijver vol licht)

te wachten op het struikelen
van een stem over de drempel
van een te beminnen mond.

---

KAMERS AAN ZEE

elk vaartuig verbannen
uit de vinnen van water

wolken weggevaagd, lucht afgeroomd
en strakgetrokken als een laken,

gezichten, die in spiegels kamers
achterlaten, hun muren ophalen

en achter deuren, met zicht naar binnen,
hun ogen in tranen vasthouden.

---

Geheim Gedicht

Ik verbrand de brieven
met bevestigende berichten,

het vuur in de woorden bewaar ik
in de asschuif van mijn schrijftafel.

ik heb de sleutels in de blauwe vaas
met lelies en water laten vallen,

roest krijgt niet meer de kans
want mijn handen knielen al,

bereiden zich voor op het bidden
aan haar heidens heilig lichaam.

---

Brief aan S.

en dat
de wijn herhaald wordt
maar de monden niet geproefd,
de dagen dragen hoefijzers
en lopen door langer gras
onhoorbaar schuiven zij voorbij,
in de nachten liggen ronde keien
want alleen dan wast de maan.

de boeken die wij dichtslaan

dragen geen geheimen meer, wij staan
rechtop en noemen bomen bij hun naam,
in de vijver van de voornacht sluiten wij

de rechterhand met daarin de nachtegaal.

---

VUUR

daar nadert zij en zinnen
staan pal aan het begin van

hun veelgeoefende pas de deux
heupstand en lighout valt
in gensters als hij de vuurkorf

opschudt het gloeien zich verder
dicht in hun geheiligd handschrift.

---

MADAME BOVARY

wanneer zonlicht voller valt
ruggelings zwerft en streels
verpoost heup na heup,

laat dan in Rouaan de huizen
meebuigen achter gevels
van geteerd hout en gedroogd leem,

stuur in de schemering
de koetsier met hoge hoed,
de paarden met omwikkelde hoeven

en hoor hoe achter gordijnen in het rijtuig
met gekreukt nachtleer haar jurk
blijft ruisen, knisteren zoals weleer.

---

ZELFPORTRET MET EEN ZWARTE VAAS

Wat nog niet gebroken is
wacht op water en bloemen.

Als een hoofd duurt een vaas
doorschijnend, buigt rozen

lelies naar het licht regent
in bogen en kijkt gespannen toe.

Het geluid van bloed is dichtbij
als zijn hand scherven bijeenveegt.

 

---