|
|
|
poëzie
als toen ik niemand was niet geboren onbesmet onbezoedeld onbevlekt onbevangen
ginds zakt de bleke zon achter het berijpte koren naast de begraafplaats koud bevroren aarde waarin mijn vader ligt
alles is wit en stil ik luister hoor in het bijna duister slechts kalm geruis mild geluid van de wind die zich vanuit de verte tot mij richt
op het bureau mijn moeder haar beeltenis haar troostende aanwezigheid
geuren kleuren mijn herinnering onverwachte wendingen doch fantasieën dienen geordend
|