Guido Rampaart

poëzie

Kaaps viooltje op de vensterbank

pers op de ronde eiken tafel

rechts daarvan

mijn moeder

met verkrampte vingers en blind vertrouwen

stuurt ze stalen pennen

naar wollen werelden van panlap en kindersok

ziet niet wat ik zie

weet niet van mijn wereld

Links in de hoek

bril op de punt van zijn scherp getekende neus

krant in de hand

mijn vader

verbaasd  beduusd haast

glimlach op zijn gezicht gepenseeld

ziet in een flits de camera

weet zich in een honderdste seconde gevangen

niets is eeuwig

of toch