|
|
|
poëzie
Muziek verwaaiend in de warmte van de kamer Barenboim speelt Chopin. strooit kwetsbare klanken over onze hoofden.
Wij zijn alleen hij kijkt mij met wijze ogen aan. irissen als keizerlijk blauw ziet wat niemand ziet denkt wat alleen hij denkt Weet hij het?
Vingers wijzen naar mij zijn vaders vader kleine lange slanke vadervingers priemen in de lucht doorboren de ijle ruimte. doen vingeroefeningen voor later.
Speel straks jouw nocturnes mijn kleine vriend.
|