|
|
|
poëzie
Vrome blik
hij komt me tegemoet blijdschap ontmoet roerend gulle lach
bewogen ogen spiegels van geluk fijn geaderde handen slanke vingers van een pianist vrome blik van een seminarist vol van genade vol van God en zijn medemens in die volgorde
nu vol van mij mijn vader grijpt mijn schouders drukt me tegen zijn getekende borst geen woorden hier hoeft niets gezegd voel me bevoorrecht.
|