Guido
Rampaart
poëzie
Waar was Gij?
Ik
hoorde zijn woorden
en al
luisterend begreep ik
waarom
hij was wie hij was
deed wat
hij deed
leed en
verdriet vermeed en
elke
strohalm greep
die hem
aan ’t leven nagelde.
Begreep
ik zijn vrees
voor het
onbekende
het
onverwachte
voor de
hardheid en kilheid
die hij
dagelijks ontmoette
waartegen zijn breekbare broze ziel
niet
bestand was.
Begreep
ik zijn schreeuwende
scheurende kreten van onmacht en pijn
wanneer
hij in de donkere krochten
van de
nacht
zijn
demonen moest trotseren
duivels
van zijn verleden
die hem
nooit verlieten.
Begreep
ik zijn dagelijks bede tot U.
Waar was
Gij?
|