|
|
|
poëzie
Zoals ook wij
De bijna zichtbare afstand. De muur waarachter het onvermogen hoog opgestapeld ligt . Gevoeligheden worden gemeden , emoties ontkend , miskend .
Een flauwe glimlach als antwoord op een vraag , haast hulpeloos gesteld . Het ongeduld in de koele blik . De nooit uitgesproken afkeuring , afwijzing . Van wat ?
En mijn onmacht . Wil zo veel zeggen , gevoelens tonen , mijn liefde . Een omhelzing wellicht . Genegenheid , warmte , begrip . Al dat .
Laat me toe in jouw wereld, jouw denken . Vergeef me mijn onvermogen , mijn met redenen omklede afwezigheden . Vergeef me mijn stuitende tekortkomingen , zoals ook wij aan anderen…….
|