Hans Manders

Licht gedicht

Heeft een licht gedicht

minder gewicht

dan een zwaar gedicht?

Een groot geluk

gaat eerder stuk

dan een klein geluk.

Een klein gebaar

weegt vaak net zo zwaar

als een groot gebaar.

Ik bedoel maar.

Afrodite

Er was een hele mooie vrouw

ze heette Afrodite.

Ze werd geboren uit de zee,

althans dat zegt de mythe.

Voor wie van mooie vrouwen hield

viel heel wat te genieten:

ze had heel lang en golvend haar

en twee erg fraaie tieten.

Ze was van liefde de godin,

van schoon- en vruchtbaarheid.

Ze heeft ook zelf links en rechts

met god en mens gevrijd.

Van kuisheid had ze nooit gehoord

van trouw al evenmin.

Ze dacht alleen maar aan genot

daarvan was zij godin.

Ze gaf de vrouwen sex-appeal

en mannen kregen zin.

Ze doken liefst de hele dag

met hen de koffer in.

En zeker als het lente was,

dat feest van vruchtbaarheid,

dan was het voor het liefdesspel

de allerbeste tijd.

Dan gaf ze opdracht aan haar zoon

om pijlen te gaan schieten

en Eros schoot er flink op los

voor mama Afrodite.

En iedereen die werd geraakt

die wilde gaan genieten,

die dacht alleen nog maar aan sex,

althans dat zegt de mythe.

Je snapt natuurlijk wel dat ik

de man van toen benijd

dus wil ik met een tijdmachien

naar Afrodites tijd.

Dichter

Ik dicht me

dichter naar jou.

Ik dicht jou

dichter bij mij.

Dichter

en dichter.

Ik dicht

jouw hart open.

Ik dicht

tot je zwicht

voor mij.

Ode op een kleinood

1

De hoogste tijd dat ik een ode zing

op, zeg maar, een der fraaiere kleinoden.

U snapt meteen: ik heb het over mode

en wel dat kledingstuk genaamd de string.

Dat is nou echt een alleraardigst ding.

Toen voor het eerst een vrouw er mij een showde

- hij was van zijde en nog wel een rode -

ik voelde in mijn hoofd een duizeling.

Ik wilde haar daarna meteen bespringen.

Helaas, dat bleek haar opzet niet te zijn

dus moest ik fluks mijn lustgevoel bedwingen.

Sindsdien ervoer ik vaker deze pijn.

Maar niettemin wil ik dit loflied zingen

en vraag ik aan de dames: hou het klein.

Dichtend strelen

O mocht ik even met haar borsten spelen,

je snapt wel: met de borsten van Jasmien.

(Of heb je Goede tijden nooit gezien?)

O mocht ik toch die borsten even strelen.

Hoe kon natuur een vrouw zo rijk bedelen,

of heeft u, god, er zelf op toegezien?

Ze staat met stip op één in mijn toptien

vanwege twee zo fraaie lichaamsdelen.

Ik weet heel goed: het blijven mooie dromen

want dromen worden zelden werklijkheid.

Dit spelen zal mij nimmer overkomen.

In vol besef, hoezeer het mij ook spijt,

dat ik slechts dichtend dicht bij haar kan komen

streel ik fictief dit feest van vrouwlijkheid.